άνθρωποι..γυάλινοι..

 άνθρωποι γυάλινοι... ραγισμένοι..

με καρδιές κλεψύδρες..

αν δεις μέσα βαθιά..

αν δεις..

όχι αν κοιτάξεις..

θα διακρίνεις..το μαγικό υλικό της υπόστασής τους..

να χύνεται.. στα τοιχώματα ..

γλείφοντας χίλιες πληγές..

και μόλις..και ο τελευταίος κόκος ..πιάσει πάτο..

με μια αναπνοή..

 δίνουν μια..και γυρνούν τη ζωή τους ..τούμπα..

να αρχίσει..να κυλάει..ο χρόνος ξανά..

στην κλεψύδρα της καρδιάς..

άνθρωποι "Γκρίνουιτς"..

δυο κατευθύνσεων..

δυο κόσμων..

με το ένα πόδι στη γη..το άλλο...στον ουρανό..

να αποζητούν διαρκώς..

να ορίσουν το δικό τους σημείο..

που ο χρόνος και η απόσταση..

ξεκινούν να μετρούν..

άνθρωποι..αέρας...

διάφανα..στέκουν ..

άλλοτε... σιμά..

πότε..μακριά σου..

και είναι η ανάσα τους..

δροσιά..σε μεσημεριανό λιοπύρι καλοκαιριού..

η σκέψη..τους..ομπρέλα σε μπόρα ξαφνική..

και η αφή τους..

χέρι μητέρας.. πρώτη μέρα στο σχολείο..

με τέτοιους ανθρώπους ..

να αγαπήσεις τη ζωή ..

κι όταν τους βρεις..

και απιθώσουν στις παλάμες σου..

την κλεψύδρα τους..

μην ξαφνιαστείς..

σημαίνει..ότι το μέτρημα..

δεν τους αγγίζει..πλέον..

έχουνε κλείσει το λογαριασμό τους..

στην τράπεζα του χρόνου..

μονάχα..να τους αγαπάς..!!

και να χτυπά..διπλά η καρδιά σου..

να είσαι ευγνώμων..

να εύχεσαι..

να χαμογελάς!

Ιω