Γιώργος Μακρής - Εμείς οι λίγοι

Εμείς οι λίγοι

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελοί της γης

με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.

Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.

Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας κι ολούθε μας κυνηγά

 το όραμα του απείρου.

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.

Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας και σ’ όλους μας

 τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.

Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.

Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα 

απ’ αυτόν τον κόσμο

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο

Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

Γιώργος Μακρής

ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β.ΜΑΚΡΗ

(Εκδόσεις  Εστία 1986)

***

ζώπυροι

καυτεροί

με κάρβουνα χέρια

προάγγελοι της αφαίρεσης

ελάχιστοι εαυτοί

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=6kc94KUtPRU

Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

Ζακ Πρεβέρ - Κινούμενη άμμος

Κινούμενη άμμος

Δαιμόνια και θαύματα

Άνεμοι και παλίρροιες

Η θάλασσα αποτραβήχτηκε ήδη μακριά

Κι εσύ

Σαν ένα φύκι απαλά χαϊδεμένο απ’ τον άνεμο

Στην άμμο του κρεβατιού δε βρίσκεις ησυχία καθώς ονειρεύεσαι

Δαιμόνια και θαύματα

Άνεμοι και παλίρροιες

Η θάλασσα αποτραβήχτηκε ήδη μακριά

Αλλά μέσα στα μισόκλειστά σου μάτια

Έμειναν δυο μικρά κύματα

Δαιμόνια και θαύματα

Άνεμοι και παλίρροιες

Δυο μικρά κύματα για να με πνίξουν.

Ζακ Πρεβέρ

 -  Κουβέντες -
μετάφραση Μιχ. Μεϊμάρη, 

εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1994


***

στάζει κατάκοπο
καλοκαίρι  υγρό
κι όταν κανείς δεν κοιτά
στην άμμο θάβει χάρτες
να φυτρώσουν 
ταξίδια
 και θαύματα

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=zYTBmdf1FAM

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο

Χαβιέρ Εγέα - Άτιτλο

 Άτιτλο

Θα’ ναι που φέρουμε αναπόφευκτα

μια γλώσσα σάπια που πικραίνει τον ουρανίσκο

και σε κάνει να φτύνεις στα μισά της επείγουσας ανάγκης

όταν όλη η ιστορία συνοψίζεται

στο να πούμε ότι, ναι, αγαπιόμαστε.

Είναι πράγματα στη ζωή

που λύνονται μόνο δίπλα σ’ ένα κορμί που αγαπά.

Και γράμματα που γράφονται

όταν η βιάση μπήγει το κεντρί της

και σ’ αφήνει να κρέμεσαι απ’ το χείλος

και σου’ ρχεται η σκέψη

ότι είναι πιθανό να μην γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο

παρόλο που ζήσαμε το ίδιο κρύο,

την ίδια εκμετάλλευση,

την ίδια δέσμευση να τα βγάλουμε πέρα

παρά τον πόνο.

Χαβιέρ Εγέα
Από το βιβλίο Paseo de los Tristes
(Το πέρασμα των λυπημένων)
 (1982, Ισπανοαμερικανικό Βραβείο Ποίησης Χουάν Ραμόν Χιμένεθ)


***

"η ίδια δέσμευση να τα βγάλουμε πέρα"
κάθε αύριο .. ξανά

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=2nL9wiTfBf0

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο

Τζὼρτζ Ὄργουελ - Πεθαίνοντας στὴν Καταλωνία (απόσπασμα)

ἡ μαρτυρία τοῦ Τζ. Ὄργουελ 

ἀπὸ τὴν Ἰσπανία τῶν ἀναρχικῶν

[…] Ἐδῶ στὴν Ἀραγονία βρισκόταν κανεὶς ἀνάμεσα σὲ δεκάδες χιλιάδες ἀνθρώπους, ποὺ προέρχονταν κυρίως, ἂν ὄχι ἀποκλειστικά, ἀπὸ τὴν ἐργατικὴ τάξη, ποὺ ζοῦσαν ὅλοι στὸ ἴδιο ἐπίπεδο καὶ ποὺ οἱ σχέσεις τους εἶχαν γιὰ βάση τὴν ἰσότητα. 

Στὴ θεωρία ἦταν τέλεια ἰσότητα κι ἀκόμα στὴν πράξη δὲν ἀπεῖχε πολὺ ἀπ’ αὐτήν. Κατὰ κάποιο τρόπο θὰ ἦταν ἀλήθεια νὰ ποῦμε 

ὅτι δοκιμάζαμε μιὰ προκαταβολικὴ γεύση Σοσιαλισμοῦ, 

ἐννοώντας ὅτι ἡ δεσπόζουσα νοοτροπία ἦταν σοσιαλιστική.

 Πολλὰ ἀπὸ τὰ συνηθισμένα κίνητρα τῆς πολιτισμένης ζωῆς -σνομπισμός, ἀπληστία, ὁ φόβος τοῦ ἀφεντικοῦ κλπ.- εἶχαν 

ἁπλῶς πάψει νὰ ὑπάρχουν. Ἡ συνηθισμένη διαίρεση σὲ τάξεις

 τῆς κοινωνίας εἶχε ἐξαφανστεῖ σὲ τέτοιο βαθό, ποὺ θὰ ἦταν ἀδιανόητο στὸ μολυσμένο ἀπὸ τὸ χρῆμα περιβάλλον τῆς Ἀγγλίας. Δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς χωρικοὺς κι ἐμᾶς (πολιτιφυλακὴ) καὶ κανεὶς δὲν ἀνῆκε σὲ κανένα ἀφεντικό. 

Φυσικὰ τέτοια κατάσταση πραγμάτων δὲν μποροῦσε νὰ διαρκέσει. Ἦταν ἁπλῶς μιὰ προσωρινὴ καὶ τοπικὴ φάση σ’ ἕνα τεράστιο παιγνίδι, ποὺ παίζεται σ’ ὅλα τὰ πλάτη τῆς γῆς. Ἀλλὰ κράτησε ἀρκετὰ γιὰ ν’ ἀφήσει τὶς ἐπιδράσεις του σ’ ὅποιον τὴν ἔζησε. 

Ὅσο καὶ νὰ ἔβριζε κανεὶς τότε, ἀντιλαμβανόταν ἀργότερα 

ὅτι εἶχε ἔρθει σ’ ἐπαφὴ μὲ κάτι τὸ πρωτοφανέρωτο καὶ πολύτιμο. Εἶχε ζήσει σὲ μιὰ κοινότητα ὅπου ἡ ἐλπίδα ἦταν πιὸ φυσιολογικὴ κατάσταση ἀπὸ τὴν ἀπάθεια καὶ τὸν κυνισμό, ὅπου η λέξη «σύντροφε» σήμαινε συντροφικότητα κι ὄχι προσποίηση κι ἀπάτη, ὅπως γίνεται στὶς περισσότερες χῶρες. Ἀνάσαινε κανεὶς τὸν ἀέρα τῆς ἰσότητας. Σὲ κάθε χώρα μιὰ σημαντικὴ μερίδα ἀπὸ καλοντυμένους καθηγητάκηδες καὶ γραφειάδες τῶν κομμάτων ἀσχολοῦνται πυρετωδῶς νὰ «ἀποδείχνουν» ὅτι ὁ Σοσιαλισμὸς 

δὲν σημείνει τίποτα ἄλλο ἀπὸ ἕναν προγραμματισμένο κρατικὸ καπιταλισμό, μὲ ἀνέπαφο τὸ κίνητρο τοῦ κέρδους. Ἀλλὰ εὐτυχῶς ὑπάρχει ἐπίσης ἕνα ὅραμα τοῦ Σοσιαλισμοῦ τελείως διαφορετικό. Αὐτὸ, ποὺ τραβάει τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους στὸ Σοσιαλισμὸ 

καὶ τοὺς κάνει πρόθυμους νὰ ριψοκινδυνεύσουν καὶ τὴ ζωή τους

 γι’ αὐτόν, ἡ μυστικιστικὴ ἰδέα τοῦ Σοσιαλισμοῦ γιὰ ἰσότητα. 

Γιὰ τὴ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων Σοσιαλισμὸς σημαίνει ἀταξικὴ κοινωνία ἢ δὲν σημαίνει τίποτα. Καὶ ἐδῶ εἶναι ποὺ μοῦ ἦταν πολύτιμοι ἐκεῖνοι οἱ λίγοι μῆνες στὴν πολιτοφυλακή. 

Γιατὶ οἱ ἰσπανικὲς ὁμάδες τῆς πολιτοφυλακῆς ὅσο διάρκεσαν ἦταν κάτι σὰν μικρογραφία ἀταξικῆς κοινωνίας. Σ’ ἐκείνη τὴν κοινότητα ὅπου κανένας δὲν εἶχε τὴν ἀγωνία τοῦ κέρδους, ὅπου ὑπῆρχε ἔλλειψη τῶν πάντων ἀλλὰ κανένα προνόμιο καὶ καμιὰ δουλοπρέπεια, ἔβλεπε κανεὶς ἕνα προμήνυμα γιὰ τὸ πῶς θὰ ἦταν 

τὰ ἀρχικὰ στάδια τοῦ Σοσιαλισμοῦ. Καὶ ἀντὶ νὰ μὲ ἀπογοητεύσει μὲ προσέλκυσε πιὸ γερά. Ἔκανε τὴν ἐπιθυμία μου νὰ δῶ τὸν Σοσιαλισμὸ νὰ θριαμβεύει, πιὸ βαθιὰ ἀπ’ ὅ,τι ἦταν πρίν. 

Αὐτὸ ἴσως νὰ ὀφείλεται καὶ στὴν καλή μου τύχη, ποὺ βρέθηκα ἀνάμεσα σὲ Ἰσπανούς, Μὲ τὴν ἔμφυτη καλωσύνη τους καὶ τὴν πάντα παροῦσα ἐπίδραση τοῦ Ἀναρχισμοῦ, θὰ ἔκαναν ἀκόμη 

καὶ τὰ ἀρχικὰ στάδια τοῦ Σοσιαλισμοῦ ἀνεκτὰ ἂν τοὺς δινόταν

 ἡ εὐκαιρία. […]       

Τζὼρτζ Ὄργουελ, 

Πεθαίνοντας στὴν Καταλωνία, ἐκδ. Κάκτος, Ἀθήνα 1983

πηγή:

http://adrahti.blogspot.com/2020/07/blog-post_17.html

"πολύχρωμα κουβάρια στις παλάμες κρατώ..

αναμνήσεις..υφαίνω..

να' χω να ανασαίνω..σε καιρούς χαλεπούς..

με τη ρόκα..τ'αδράχτι ..γνέθω..τα νήματα του χρόνου

κάνω χτένι το νου..γυρεύοντας..κόμπους.. λυγμούς.."

θυμάμαι..

https://taxidemoi.blogspot.com/2015/01/blog-post_8.html

ευχαριστώ

τα σέβη μου

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=jbHi14eNd-s

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο

Χουάν Μιρό - Ελπίδα για έναν καταδικασμένο άνθρωπο

 "Ελπίδα για έναν καταδικασμένο άνθρωπο"

 (La esperanza del condenado a muerte) 

Το τρίπτυχο έργο του Μιρό

αφιερωμένο στον Puig Antich.*

*Ο Καταλανός αναρχικός και μέλος του Ιβηρικού Κινήματος Απελευθέρωσης (MIL,  Movimiento Ibérico de Liberación), Salvador Puig Antich, είχε ήδη συλληφθεί τον Σεπτέμβριο του 1973, όταν πέθανε ένας αστυνομικός. Η εκτέλεση αυτού του αγωνιστή (Salvador Puig Antich, 1948-1974) έγινε για τους Καταλανούς αυτονομιστές, η αιτία να προχωρήσουν σε περαιτέρω και πιο ριζοσπαστικούς αγώνες για ανεξαρτησία. Αν και δεν ενεπλάκη άμεσα στο θάνατο του Καρρέρο Μπλάνκο, ο Puig Antich καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 2 Μαρτίου 1974. Κατά τη διάρκεια της περιόδου διεθνών εκκλήσεων για επιείκεια, ο Μιρό συνέχισε τις έντονες προετοιμασίες για την αναδρομική έκθεση του Παρισιού και αφιέρωσε ένα από τα σημαντικότερα τρίπτυχα του, το "Ελπίδα για έναν καταδικασμένο άνθρωπο" (La esperanza del condenado a muerte) στον Puig Antich, τον οποίο περιέγραψε ως "νεαρό Καταλανό  αντιφασίστα".

πηγή:

https://www.presspublica.gr/oi-kamenoi-pinakes-toy-choyan-miro/

***

 Σακατεμένα, νικημένα

Σακατεμένα, νικημένα,

αποδεκατισμένα από τους βαρβάρους,

τα δάση όσο πάει αφανίζονται,

όμοια με τα φύλλα της σκέψης.

Και κάτι μας αποδιώχνει ήδη από τα λιγοστά δάση

τα εναπομείναντα,

σαν πλάσματα ανεπιθύμητα

που αποδείχθηκαν ανίκανα

να βρουν εκεί μια στέγη.

Έχουμε χάσει την εστία την καλύτερη

ανάμεσα σε όλους τους οίκους της σκέψης∙

την εστία που, μεταξύ άλλων, μας εξασφάλιζε

δυο αρχές θεμελιώδεις:

τη μη σκέψη που σκέφτεται

και τη σκέψη που δεν σκέφτεται.

Έχουμε χάσει τους ιλίγγους της σιωπής,

το σιωπηλό κόσκινο των φύλλων,

την υλιστική μορφή της σιωπής,

το χρώμα της σκέψης που ’χει η σιωπή,

έως και την ίδια τη σκέψη της σιωπής.

Μόνο απομένει να ορθώσουμε το δικό μας δάσος,

βάζοντας στη θέση των κορμών,

των κλαδιών και των φύλλων,

αυτό το σύνθετο κουβάρι

από λέξεις και σιωπές,

αυτό το δάσος που εξίσου εξασφαλίζει

μουσικές μυστικές,

το δάσος αυτό που είμαστε

κι όπου φορές-φορές

ακούς ένα πουλί να τραγουδά.

 Ρομπέρτο Χουαρός 

***

στη μνήμη του  Βασίλη Μάγγου

 "καταδικασμένος" σε θάνατο

"σακατεμένα, νικημένα"

τόσο άδικα

ακόμη ένα ορθωμένο κορμί

στο δάσος των ιδανικών

των αγώνων

 της ελπίδας.

καλή αντάμωση!

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=6e1CLpn5Kmo

https://www.youtube.com/watch?v=OedxVySrU7Q

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο

Γκυστάβ Φλωμπέρ - Απομνημονεύματα ενός τρελού (απόσπασμα)

Απομνημονεύματα ενός τρελού 

(απόσπασμα)

"Να, λοιπόν, πως ήμουν: ονειροπόλος-ξένοιαστος, με διάθεση ανεξάρτητη και χλευαστική, 

έχτιζα για μένα ένα πεπρωμένο κι έκανα όνειρα για την ποίηση μιας ζωής γεμάτης έρωτα, 

ζώντας ταυτόχρονα με τις αναμνήσεις μου - όσες αναμνήσεις μπορεί να έχει κανείς στα δεκάξι του. Το σχολείο μου ήταν απεχθές. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μελέτη της βαθιάς αηδίας την οποία

 οι ευγενείς και ανώτερες ψυχές εκδηλώνουν αμέσως, με την επαφή και τις τριβές που αναπτύσσονται στις ανθρώπινες συναναστροφές Ποτέ μου δεν επιθύμησα μια ζωή τακτική,

 με καθορισμένο πρόγραμμα, μια ζωή ρολογιού όπου η σκέψη σταματά με τον ήχο της καμπάνας

 και όλα είναι ρυθμισμένα εκ των προτέρων για ολόκληρους αιώνες και γενιές. Αυτή η τάξη ταιριάζει ίσως στους περισσότερους, αλλά για το φτωχό παιδί που τρέφεται με ποίηση, όνειρα και χίμαιρες, που σκέφτεται τον έρωτα κι όλες τις σαχλαμάρες, σημαίνει να 

το ξυπνάς αδιάκοπα απ΄αυτό 

το θεσπέσιο όνειρο, να μην του αφήνεις ούτε στιγμή ανάπαυλας,

 να το πνίγεις φέρνοντάς το πίσω στο δικό μας κόσμο, της ύλης 

και της λογικής, που του προξενεί φρίκη και αηδία. 

Καθόμουν μόνος, διαβάζοντας στίχους, ένα μυθιστόρημα, 

μια ποιητική συλλογή, κάτι που να κάνει τη νεανική καρδιά μου

 να σκιρτήσει, παρθένα καθώς ήταν ακόμη από αισθήσεις 

και γεμάτη επιθυμία να τις δοκιμάσει".

"Κι όμως έχω τόσα πράγματα στην ψυχή μου, τόσες δυνάμεις μέσα μου, τόσοι ωκεανοί εξαγριωμένοι και τόσοι έρωτες χτυπιούνται και συνθλίβονται μέσα σ' αυτή την αδύναμη, 
την ανήμπορη, 

την ξεπεσμένη, κουρασμένη, εξαντλημένη καρδιά!

Μου λένε να ξαναρχίσω να ζω, να μπερδευτώ με το πλήθος!

...Μα, πως γίνεται να καρπίσει ξανά 

το σπασμένο κλαδί; Πως να ξαναπρασινίσει το φύλλο που οι άνεμοι το άρπαξαν και το έσυραν στη σκόνη; Και γιατί τόση πίκρα, ενώ είμαι τόσο νέος; Τι να πω! Ίσως ήταν γραφτό μου να ζήσω έτσι, κουρασμένος προτού καν σηκώσω το φορτίο, λαχανιασμένος προτού καν τρέξω... Διάβασα, εργάστηκα πυρετωδώς μέσα στον ενθουσιασμό μου... έγραψα...
Πόσο ευτυχισμένος ήμουν τότε! Πόσο ψηλά εκτοξευόταν η σκέψη μου, μέσα στο παραλήρημά της, σε περιοχές άγνωστες στους ανθρώπους,όπου ούτε κόσμος υπάρχει, ούτε πλανήτες, ούτε ήλιοι, το δικό μου άπειρο ήταν μεγαλύτερο(αν αυτό είναι δυνατόν)
από την απεραντοσύνη του θεού και η ποίηση λικνιζόταν 

και άνοιγε τα φτερά της σε μια ατμόσφαιρα ερωτική, εκστατική, 

κι έπειτα, έπρεπε να ξανακατέβω από τις θείες αυτές περιοχές 

προς τις λέξεις - και πως να αποδώσω με λόγια την αρμονία 

που υψώνεται στην καρδιά του ποιητή και τις σκέψεις ενός γίγαντα που λυγίζουν τις φράσεις, 

όπως ένα γεμάτο πρησμένο χέρι σχίζει το γάντι που το καλύπτει; Και κει ακόμα, η απογοήτευση, 

γιατί πατάμε στη γη, σ' αυτή την παγωμένη γη όπου κάθε ενέργεια αποδυναμώνεται Από ποια σκαλοπάτια να κατέβεις από το άπειρο στο πεπερασμένο; Πως διαβαθμίζεται η σκέψη και χαμηλώνει χωρίς να σπάσει; Πώς να σμικρύνεις αυτόν τον γίγαντα που αγκαλιάζει το άπειρο; Τότε ζούσα στιγμές θλίψης και απελπισίας, ένιωθα τη δύναμη μου να με συνθλίβει κι αυτήν την αδυναμία που 

με έκανε να ντρέπομαι - γιατί τα λόγια δεν είναι παρά μακρινή και αδύναμη ηχώ της σκέψης. Καταριόμουν τα πιο αγαπημένα μου όνειρα και τις σιωπηλές ώρες που πέρασα στις παρυφές 

της δημιουργίας. Ένιωθα κάτι κενό και αχόρταγο να με σπαράζε. 

Κουρασμένος από την ποίηση, όρμηξα στο πεδίο της σκέψης"...

"Βεβαίως, μπορεί κανείς να ζήσει, και να πεθάνει ακόμα, χωρίς να αναρωτηθεί ούτε μια φορά 

τι είναι ζωή και θάνατος.

Γι' αυτόν, όμως, που κοιτάζει τα φύλλα να τρέμουν στην πνοή του ανέμου, τα ποτάμια να διασχίζουν φιδωτά τους αγρούς, τη ζωή, βασανισμένη, να στροβιλίζεται ανάμεσα στα πράγματα, τους ανθρώπους να ζουν, να πράττουν το καλό και το κακό, τα κύματα της θάλασσας να κυλούν και 

τον ουρανό ν' απλώνει παντού το φως του, κι αναρωτιέται: Γιατί αυτά τα φύλλα; Γιατί ρέει το νερό; Γιατί η ίδια η ζωή να είναι ένας τέτοιος χείμαρρος, να χάνεται στον απέραντο ωκεανό του θανάτου; Γιατί οι άνθρωποι περπατούν, γιατί εργάζονται σαν τα μυρμήγκια; Γιατί η καταιγίδα; 

Γιατί ο ουρανός να' ναι τόσο καθαρός και η γη τόσο ντροπιασμένη;

 Οι ερωτήσεις αυτές οδηγούν σε σκοτάδια απ' όπου

 δεν μπορείς να βγεις.

Και η αμφισβήτηση έρχεται μετά: είναι κάτι που δεν λέγεται, 

το νιώθεις. 

Ο άνθρωπος τότε μοιάζει μ' αυτό τον ταξιδιώτη που, χαμένος μέσα στην άμμο, 

ψάχνει παντού ένα δρόμο 

για να φτάσει στην όαση- αλλά βλέπει παντού έρημο.

Αμφισβήτηση είναι η ζωή! Η δράση, ο λόγος, η φύση, ο θάνατος! Αμφισβήτηση για όλα αυτά.

Η αμφισβήτηση είναι ο θάνατος της ψυχής, λέπρα που κυριεύει τις φθαρμένες φυλές, αρρώστια 

που ξεκινάει από την επιστήμη και οδηγεί στην τρέλα

. Η τρέλα είναι η αμφισβήτηση της λογικής.

 Ίσως και να ΄ναι η ίδια η λογική. Ποιος να το αποδείξει;"

Γκυστάβ Φλωμπέρ 

(Gustave Flaubert 1821-1880)

Εκδόσεις: Γαβριηλίδης, Αθήνα 2004

***

δεν υπάρχουν αποδείξεις
δεν υπάρχουν μέρη 
άνθρωποι
διαδρομές
αλήθειες

μόνον η αντανάκλασή τους στο δικό σου καθρέφτη

καθρέφτης στον καθρέφτη η ζωή
αντικατοπτρισμών διάλογοι/μονόλογοι
καθένας ανασαίνει αλλιώς

κομμάτια συλλέγει
γνώσεις, εμπειρίες
  ενώσεις παράξενες
 αντιθέσεις υπέροχες

τρέλα - λογική 
πόθος - πληγές
μνήμη-επιθυμία

δεν υπάρχει η μόνη αλήθεια
υπάρχει η πάλη των κατόπτρων
εκεί οι γίγαντες θάβουν ανεμόμυλους
κι οι νεκροί τους ζωντανούς τους

αγάπα τον καθρέφτη σου Κιχώτη
δείξε κατανόηση
σεβασμό, πίστη
γενναιότητα
σε βλέμμα και βήμα

θα σε οδηγήσει
στον προορισμό σου.


Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=TJ6Mzvh3XCc

Σημ.: Φωτ.1 από το διαδίκτυο

          Φωτ.2 από προσωπικό αρχείο

Τσαρλς Μπουκόφσκι - Έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα;

 Έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα;

Αυτή η γυναίκα φαντάζεται πως είναι πάνθηρας,

κι όταν κάποτε κάνουμε έρωτα,

ουρλιάζει, αγριεύει,

με κοιτάζει μέσα από τα μαλλιά,

που χύνονται στο πρόσωπο της

και μου δείχνει τα νύχια της.

Εγώ, πάντως, τη φιλάω και συνεχίζουμε.

Έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα;

Έχεις δει θηλυκό πάνθηρα ν’ απολαμβάνει

την ερωτική πράξη;

Δεν έχεις καταλάβει τον έρωτα, φίλε…

Εσύ με τους σκίουρους σου, τα σκιουράκια,

τους ελέφαντες, τα πρόβατα,

πρέπει να πλαγιάσεις με πάνθηρα.

Δε θα ξαναγυρέψεις

σκίουρους, σκιουράκια, ελέφαντες, πρόβατα,

αλεπούδες, λύκαινες.

Τίποτα, παρά μόνο πάνθηρα.

Τον θηλυκό πάνθηρα να περπατά στο δωμάτιο.

Τον θηλυκό πάνθηρα να περπατά στην ψυχή σου,

όλα τ’ άλλα ερωτικά τραγούδια είναι ψέμματα.

Όταν η μαύρη, μαλακή γούνα, χυμάει πάνω σου

κι ουρανός πέφτει και σε πλακώνει,

ο θηλυκός πάνθηρας είναι ένα όνειρο πραγματοποιημένο

και δεν υπάρχει γυρισμός

και άλλη αναζήτηση.

Η γούνα καταπάνω σου,

το άπλωμα της

κι εσύ κλεισμένος πια σ’ ενός πάνθηρα τα μάτια.

Τσαρλς Μπουκόφσκι 

 Υπεραστικό μεθύσι, Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας 

Εκδόσεις: Απόπειρα

απάντηση στην ερώτηση

πριν οι γρατσουνιές ματώσουν τρεις

απόπειρα απάντησης

άρνηση κατάφασης

είτε έτσι

είτε αλλιώς

αίμα μυρίζει

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=KDcv2jcBweo

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο

Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν - Να σε κυβερνούν σημαίνει

 Να σε κυβερνούν σημαίνει

Να σε κυβερνούν σημαίνει να σε παρακολουθούν,

να σε επιθεωρούν, να σε χαφιεδίζουν,

να σε καθοδηγούν, να σε νομοθετούν,

να σε ρυθμίζουν, να σε περιορίζουν,

να σε κατηχούν, να σε νουθετούν,

να σε ελέγχουν, να σε αποτιμούν,

να σε κρίνουν, να σε λογοκρίνουν,

να σε διοικούν, άνθρωποι που δεν έχουν ούτε την αξία

ούτε την αρετή για να το κάνουν.

Να σε κυβερνούν σημαίνει με κάθε ευκαιρία,

σε κάθε σου κίνηση, να σε σημειώνουν,

να σε καταχωρούν, να σε καταγράφουν,

να σε τιμολογούν, να σε σφραγίζουν,

να σε καταμετρούν, να σε ταξινομούν,

να σε εκδίδουν, να σε απολύουν,

να σε εξουσιοδοτούν, να σε υποσημειώνουν,

να σε νουθετούν, να σε εμποδίζουν,

να σε μετασχηματίζουν, να σε ευθυγραμμίζουν, να σε διορθώνουν.

Σημαίνει, με τη δικαιολογία του δημόσιου οφέλους και στο όνομα

του γενικού συμφέροντος, να σε φορολογούν,

να σε ταλαιπωρούν, να σε ληστεύουν,

να σε εκμεταλλεύονται, να σε μονοπωλούν,

να σε ιδιοποιούνται, να σε συνθλίβουν,

να σε εξαπατούν, να σε κλέβουν,

κι έπειτα, με τη μικρότερη διαμαρτυρία σου,

με την πρώτη σου αντίρρηση, να σε καταστέλλουν,

να σε αλλάζουν, να σε εξευτελίζουν,

να σε προσβάλουν, να σε κυνηγούν,

να σε βασανίζουν, να σε αμαυρώνουν,

να σε αφοπλίζουν, να σε εκτρέπουν,

να σε φυλακίζουν, να σε τουφεκίζουν,

να σε βομβαρδίζουν, να σε δικάζουν,

να σε καταδικάζουν, να σε εξορίζουν,

να σε θυσιάζουν, να σε πουλάνε,

να σε προδίδουν και στο τέλος να σε γελοιοποιούν,

να σε βιάζουν, να σε ατιμάζουν.

Αυτό είναι η κυβέρνηση, αυτό είναι η δικαιοσύνη της,

αυτό είναι η ηθική της!

Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν 

(1809 – 1865)

***

 με κοκκινόμαυρο αγέρι
σε θάλασσες λάθη

σκαρί ακυβέρνητο

καλές προθέσεις 
δίχτυα π' απλώνουν

τ' αύριο αγέννητο

χωρίς σημαία
χωρίς στεριά

 δίχως καιρό

σχήμα δεν έχει η λευτεριά
σαν το νερό

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=vwMacJliq2E

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο