όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

καλή σαρακοστή!





βρήκα τις σκέψεις σου..
να καθρεφτίζονται στην ψυχή μου..
τις έδεσα στην ουρά ενός χαρταετού..
μαζί με το μεγαλύτερο χαμόγελό μου..

τα ταξίδεψα στους ουρανούς..
έβγαλα και εγώ.."φτερά"..

καλή σαρακοστή!

Ιω

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

μέρες ζητιάνες..







μέρες ζητιάνες..
με χέρια απλωμένα..
απαιτητικές..
όλο..ζητούν..

"Δώσε καλέ κυρία...
δώσε...μου καλέ κύριε..
πεινάω... δώσ'μου τροφή...
διψάω..δώσε μου...σκέψη..
δώσ'μου..ανάσες...
δώσε μου στιγμές..δώσ'μου χρόνο..
δώσ'μου όνειρο..να ντυθώ..
κρυώνω..δώσ'μου το μυαλό σου..
το ταλέντο σου...
τις χαρές σου..όλες..
δώσ'μου χαμόγελο..
δώσε εαυτό.."

όλο ρουφούν..
αχόρταγα..
όλο ζητούν..

μέρες..ζητιάνες..
με χέρια απλωμένα..
περνάς...ανάμεσα..
και περνώντας.."στεγνώνεις"..
δεν έχεις τίποτε άλλο να δώσεις..
αυτό..νιώθεις.. τουλάχιστον..

ψάχνεις τσέπες..
ψάχνεις..καβάτζες..ξεχασμένες..
τίποτα..

ανοίγεις..βηματισμό..
να περάσουν..οι μέρες..
να 'ρθουν...οι νύχτες..
να πάψουν..να ζητούν..
μα αυτές.. οι νύχτες σου..
βασίλισσες..τσιγγάνες..
μάγισσες..
 όνειρα σου..τάζουν..
με οράματα σε ξεγελούν..
και πάνω..απ'την παλάμη σου γελάνε..

ξάφνου σταματούν.. μόλις την απόγνωση..
αντικρίσουν..
πονετικά..
σου στέλνουν όνειρο..
να πιεις..


 ονειρεύεσαι.. τη θάλασσα..
και βουτάς..να ξεδιψάσεις...
να σε αγκαλιάσει..
να χαθείς..μέσα της..
είναι η μόνη που δε ζητά τίποτε..
μόνο δίνει..
απλόχερα..
άνωση...να κρατηθείς..ψηλά..
ώθηση...κυματισμό...να βρεις ακτή..
ιώδιο..τροφή..
δροσιά...και αλμύρα..
μόνο δίνει..η γιάτρισσα..
και όσο δίνει..τόσο γεμίζει..
αστείρευτη..αιώνες..τώρα..

 από εκεί..που ήσουν στεγνός..
γεμίζεις σταγόνες..
πολύτιμες..ζωηρές..ζωογόνες..

σταγόνες..
να αντιμετωπίσεις..τις μέρες..ζητιάνες..
και είναι πολλές..οι άτιμες...
και ο καθένας... ένας ..μοναχά..

μα..όχι..μόνος..


να κοιτάς ψηλά!
Ιω


Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

"Πόση ελευθερία δικαιούμαστε;"



"Πόση ελευθερία δικαιούμαστε;"

(απόσπασμα από κείμενο του Σαράντου Καργάκου 
2 Μαρτίου 1984 - Προβληματισμοί Β' τεύχος - εκδόσεις Gutenberg)

....
Αλλά και ο πολίτης δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει
ως αληθινός πολίτης σε μια ελευθερία υπό όρους.
"Αληθής πολίτης είναι όποιος ζει με ελευθερίαν ή αποθνήσκει διά την ελευθερίαν",
έγραψε ο Ανώνυμος της "Ελληνικής Νομαρχίας".
Η ελευθερία είναι άναρχη.
Χωρίς όρια.
Αυτό δε σημαίνει την άρνηση κάθε μορφής και λογής νόμου.
Ας μην παρεξηγούμε τα πράγματα: οι νόμοι δεν είναι για τους ελεύθερους,
αλλά για τους ανελεύθερους. Γι'αυτούς που θέλουν να παραβιάσουν τις ελευθερίες
και να υπονομεύσουν τα δικαιώματα των ελεύθερων.
Οι πραγματικά ελεύθεροι δε χρειάζονται νόμους, γιατί νόμος είναι μέσα τους
η συνείδησή τους.
Τα ανελεύθερα καθεστώτα δε φοβούνται τους ανελεύθερους, τους πρόθυμους
 να μεταβαπτισθούν σε νομοταγείς· φοβούνται τους ελεύθερους.
Γι'αυτό συχνά οι νόμοι γίνονται μαστίγιο ή χειροπέδες για την ελευθερία.
Και τότε χρέος του πραγματικού πολίτη είναι ν'αντισταθεί στην ανελευθερία
του νόμου, έστω κι αν το τίμημα που θα πληρώσει είναι βαρύ.
Άλλωστε, όσο πιο βαρύ είναι το τίμημα, τόσο πιο μεγάλη είναι η λευτεριά 
που μπορεί να σηκώσει.
Όταν σ'έναν τόπο η ελευθερία διώκεται, τότε η θέση κάθε ελεύθερου πολίτη είναι στη φυλακή.
Αυτό βέβαια στοιχίζει πολύ.
Αλλ' ο αγώνας ο συνεχής για προσφορά, χορταίνει τη δίψα για ανεξαρτησία
και τη πείνα για ευτυχία.
Ο αγώνας για ελευθερία είναι αγώνας για αξιοπρέπεια.
Άλλοτε ο αγώνας αυτός είναι πολιτικός και μιλάει με τη βραχνή φωνή των ρομαντικών επαναστατών, περνάει τους δρόμους με την κοφτερή σιωπή της διαμαρτυρίας, 
μπαίνει στα σπίτια σαν παράνομη εφημερίδα ή σαν παράνομο μήνυμα ραδιοφώνου.
Άλλοτε ο αγώνας είναι καλλιτεχνικός, για την αποτίναξη κάθε δεσμευτικού ταμπού,
που θέλει την τέχνη θεραπαινίδα πρόσκαιρων σκοπιμοτήτων.
Ο καλλιτέχνης κι όταν ακόμη είναι στρατευμένος,
 πρώτα και πριν απ'όλα είναι
στρατευμένος στο κόμμα της αλήθειας. 
Πολιτική του καλλιτέχνη είναι το έργο του. Πάνω σ'αυτό πρέπει να είναι ανυποχώρητος.
Μερικές φορές πάλι ο αγώνας είναι πιο απλός, πιο βασανιστικός, όμως και πιο απελπισμένος.
Είναι ο αγώνας της νοικοκυράς ν'απελευθερωθεί από τα σύνορα της κουζίνας και τη σκόνη
του ξεσκονόπανου, η αγωνία της, οι φόβοι και οι καβγάδες.
Η ελευθερία της "λογικής", δηλαδή η ελευθερία της υποταγής, είναι αυτή που την κάνει
να παιδεύεται και ν'αλέθεται μέσα σ'αυτό το θαυμάσιο κλουβί, με το οποίο 
την έντυσε ο σύγχρονος πολιτισμός.
Το να ξεπεράσει κανείς τη φυσική του αδυναμία, το να σταθεί κάποια στιγμή αντιμέτωπος 
σε κάποια δυσκολία, αντιμέτωπος ακόμη και με τον ίδιο το θάνατο
και να γνωρίζει πως μπορεί να τον διαλέξει ή να τον αρνηθεί,
το ν'ακουστεί κάποτε και να καταφέρει να συγκινήσει,
το να κοιτάξει για λίγο με θάρρος την αλήθεια και να νικήσει το φόβο
ή την επιθυμία του, το να παλέψει όχι για τον εαυτό του μα για τους άλλους,
το ν'αγαπήσει αυτούς που τον μίσησαν, να κλάψει τέλος γι'αυτά
που δεν πρόλαβε να δει, να πει και να πράξει,
αυτό θα πει ελευθερία,
όχι στη μίζερη καθημερινή έκφρασή της,
αλλά στην απόλυτη, στην πιο ευγενική έκφρασή της.
"Η ανώτατη αρετή δεν είναι να'σαι ελεύθερος παρά
να μάχεσαι για ελευθερία", λέει στην "Ασκητική" ο Νίκος Καζαντζάκης.
Πολλοί είπαν άλλα.
Εμείς ένα θα τολμήσουμε να προσθέσουμε:
Το ν'αγνοήσει κανείς την ελευθερία, χωρίς να πεθάνει ψυχικά,
είναι αδύνατο.

Σαράντος Καργάκος - 2 Μαρτίου 1984



Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

"Φλεβάρης των φλεβών.."





Φλεβάρης..
το νιώθεις..στις φλέβες..
σαν κυλά..
ποτάμια..βροχές..
να ξεπλυθείς...να εξαγνιστείς..

ο ίδιος..παλεύει αιώνες τώρα..
νιώθοντας την απώλεια στο πετσί..του
μια μέρα χαμένη..
κάθε τόσο επιστρέφει...
για να ξαναφύγει..πονεμένη..

σαν και σένα..πότε τη χάνεις..
τη μέρα..
πότε την κερδίζεις..

μελαγχολικός..υπέροχα υγρός..
με μάτια καθρέφτες...λίμνες..
άλλοτε..να ταξιδεύει..
μέσα τους ένα τόξο..ουράνιο..
άλλοτε...αμυγδαλιές ολάνθιστες..νυφούλες..

με το που ανοίγει.. τα χέρια του
σου χαρίζει... αγίους.. ευλογίες...

πρώτη..Φλεβάρη.. του Αϊ Τρύφωνος
δεύτερη...της Υπαπαντής..
στις 10 του Αγ. Χαραλάμπους 
στις 19.. η αγαπημένη Αγ.Φιλοθέη η Αθηναία..

σου στέλνει..μαντάτο.. να σκεφτείς..
να αποφασίσεις..
Τελώνης..ή....Φαρισαίος...;;

και μες στις παλάμες σφιχτά..κρατεί..
κομμάτι της ψυχής μας...
της δικής μας απώλειας...
Ψυχοσάββατο..θαρρώ..το ονοματίζει..
"και  στα σπίτια των απόντων φτερουγίζει"..*
και γίνεται..η μέρα..
"μουρμούρισμα ψυχών"...
"ψυχοθρόισμα"..**
 ταπεινά...με λαχτάρα αποζητούν..
τα ελάχιστα..
μια προσευχή..ένα κερί..
λίγο στάρι..και ρόδια..και καρύδια...και άχνη..και κανέλα..
να γλυκαθεί..η ψυχή..να αναπαυθεί..η μνήμη..

Φλεβάρη μου θλιμμένε... πρίγκιπα.. λειψέ..
το χέρι..μου αγγίζεις..
και γίνεται το χάδι σου... χαρταετός..
στους ουρανούς ψηλά..
με πάει..
και είναι..τόσες..ψυχές εκεί ψηλά..

τόσοι πολύχρωμοι χαρταετοί..
με αγέρες..να παλεύουν..
σε Δευτέρες...Καθαρές..

σε αγώνες..Σαρακοστής..
σε αγώνες..περισυλλογής..

σε μάχες..μητέρες..μαχών..
για τη ζωή τους..

Φλεβάρη..κουτσοφλέβαρε..
 απ΄τις φλέβες σου..κυλούν
οι τελευταίες αναμνήσεις του Χειμώνα
και με ξεδιψούν..με δροσιά

 με φλογίζουν με επιθυμία..
γιατί..
αυτό που αντικρίζω..
στο τελευταίο σου αντίο...
δεν είναι η απώλεια..

ούτε ο αποχαιρετισμός..

είναι 

ο ερχομός..

μιας ζεστής..

μιας ποθητής Άνοιξης..


καλό μήνα!

να ξεδιψάς..

Ιω



* στίχος Ηλία Κατσούλη από το τραγούδι "Φλεβάρης των φλεβών"
** από απόσπασμα του Γεώργιου Δημητροκάλλη για το Ψυχοσάββατο



Φλεβάρης των φλεβών - στίχοι Ηλίας Κατσούλης-


μουσική -  ερμηνεία Παντελής Θαλασσινός



Υ.Γ. αυτόν τον μήνα για να είμαστε εντός εποχής καταναλώνουμε:
λεμόνια, πορτοκάλια, μήλα, κουνουπίδι, λάχανο, καρότα, μαρούλια, ραδίκια, 
σταφίδες(ξανθές, μαύρες), κάστανα, αμύγδαλα, καρύδια