Χουάν Μιρό - Ελπίδα για έναν καταδικασμένο άνθρωπο

 "Ελπίδα για έναν καταδικασμένο άνθρωπο"

 (La esperanza del condenado a muerte) 

Το τρίπτυχο έργο του Μιρό

αφιερωμένο στον Puig Antich.*

*Ο Καταλανός αναρχικός και μέλος του Ιβηρικού Κινήματος Απελευθέρωσης (MIL,  Movimiento Ibérico de Liberación), Salvador Puig Antich, είχε ήδη συλληφθεί τον Σεπτέμβριο του 1973, όταν πέθανε ένας αστυνομικός. Η εκτέλεση αυτού του αγωνιστή (Salvador Puig Antich, 1948-1974) έγινε για τους Καταλανούς αυτονομιστές, η αιτία να προχωρήσουν σε περαιτέρω και πιο ριζοσπαστικούς αγώνες για ανεξαρτησία. Αν και δεν ενεπλάκη άμεσα στο θάνατο του Καρρέρο Μπλάνκο, ο Puig Antich καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 2 Μαρτίου 1974. Κατά τη διάρκεια της περιόδου διεθνών εκκλήσεων για επιείκεια, ο Μιρό συνέχισε τις έντονες προετοιμασίες για την αναδρομική έκθεση του Παρισιού και αφιέρωσε ένα από τα σημαντικότερα τρίπτυχα του, το "Ελπίδα για έναν καταδικασμένο άνθρωπο" (La esperanza del condenado a muerte) στον Puig Antich, τον οποίο περιέγραψε ως "νεαρό Καταλανό  αντιφασίστα".

πηγή:

https://www.presspublica.gr/oi-kamenoi-pinakes-toy-choyan-miro/

***

 Σακατεμένα, νικημένα

Σακατεμένα, νικημένα,

αποδεκατισμένα από τους βαρβάρους,

τα δάση όσο πάει αφανίζονται,

όμοια με τα φύλλα της σκέψης.

Και κάτι μας αποδιώχνει ήδη από τα λιγοστά δάση

τα εναπομείναντα,

σαν πλάσματα ανεπιθύμητα

που αποδείχθηκαν ανίκανα

να βρουν εκεί μια στέγη.

Έχουμε χάσει την εστία την καλύτερη

ανάμεσα σε όλους τους οίκους της σκέψης∙

την εστία που, μεταξύ άλλων, μας εξασφάλιζε

δυο αρχές θεμελιώδεις:

τη μη σκέψη που σκέφτεται

και τη σκέψη που δεν σκέφτεται.

Έχουμε χάσει τους ιλίγγους της σιωπής,

το σιωπηλό κόσκινο των φύλλων,

την υλιστική μορφή της σιωπής,

το χρώμα της σκέψης που ’χει η σιωπή,

έως και την ίδια τη σκέψη της σιωπής.

Μόνο απομένει να ορθώσουμε το δικό μας δάσος,

βάζοντας στη θέση των κορμών,

των κλαδιών και των φύλλων,

αυτό το σύνθετο κουβάρι

από λέξεις και σιωπές,

αυτό το δάσος που εξίσου εξασφαλίζει

μουσικές μυστικές,

το δάσος αυτό που είμαστε

κι όπου φορές-φορές

ακούς ένα πουλί να τραγουδά.

 Ρομπέρτο Χουαρός 

***

στη μνήμη του  Βασίλη Μάγγου

 "καταδικασμένος" σε θάνατο

"σακατεμένα, νικημένα"

τόσο άδικα

ακόμη ένα ορθωμένο κορμί

στο δάσος των ιδανικών

των αγώνων

 της ελπίδας.

καλή αντάμωση!

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=6e1CLpn5Kmo

https://www.youtube.com/watch?v=OedxVySrU7Q

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο