Άτιτλο
Θα’ ναι που φέρουμε αναπόφευκτα
μια γλώσσα σάπια που πικραίνει τον ουρανίσκο
και σε κάνει να φτύνεις στα μισά της επείγουσας ανάγκης
όταν όλη η ιστορία συνοψίζεται
στο να πούμε ότι, ναι, αγαπιόμαστε.
Είναι πράγματα στη ζωή
που λύνονται μόνο δίπλα σ’ ένα κορμί που αγαπά.
Και γράμματα που γράφονται
όταν η βιάση μπήγει το κεντρί της
και σ’ αφήνει να κρέμεσαι απ’ το χείλος
και σου’ ρχεται η σκέψη
ότι είναι πιθανό να μην γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο
παρόλο που ζήσαμε το ίδιο κρύο,
την ίδια εκμετάλλευση,
την ίδια δέσμευση να τα βγάλουμε πέρα
παρά τον πόνο.
Χαβιέρ Εγέα
Από το βιβλίο Paseo de los Tristes
(Το πέρασμα των λυπημένων)
(1982, Ισπανοαμερικανικό Βραβείο Ποίησης Χουάν Ραμόν Χιμένεθ)
***
"η ίδια δέσμευση να τα βγάλουμε πέρα"
κάθε αύριο .. ξανά
Ιω
https://www.youtube.com/watch?v=2nL9wiTfBf0
Από το βιβλίο Paseo de los Tristes
(Το πέρασμα των λυπημένων)
(1982, Ισπανοαμερικανικό Βραβείο Ποίησης Χουάν Ραμόν Χιμένεθ)
***
"η ίδια δέσμευση να τα βγάλουμε πέρα"
κάθε αύριο .. ξανά
Ιω
https://www.youtube.com/watch?v=2nL9wiTfBf0
Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο
Έτσι μονάχα γίνεται και προχωράμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε αύριο ξανά..
ΔιαγραφήΚαληνύχτα
πάλι και πάλι...καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
Διαγραφή"αέναη κίνηση"..
καλή δύναμη