όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

με ξέρει



με ξέρει


διαβαίνω το χρόνο
με διανύσματα λέξεων

 περνώ - διάφανη -
οδούς και λάθη

οι σειρήνες γινήκαν στεριανές
μολύβι το κατάρτι

αυτές ρωτούν
η σελίδα γεμίζει

 -το αστέρι είναι μοναχό;
-οι Πλειάδες όχι

-το  βήμα κουτσό;
- μόνο με τον Κορτάσαρ 

- η μουσική δακρύζει;
- δεν είναι θάλασσα

- πεινάς;
- με τάισε ο Λούκουλος

- θέλεις λέξεις;
- με βρήκε η ποίηση

- κι αν βραχείς;
- είναι ο ουρανός μου

- χρώματα, θες;
-στο νοητάκι μου αρμάτωσα την Ίριδα

- κι ο θάνατος;
- τι ο θάνατος;

- δε σε φοβίζει;
- με ξέρει, χαράσσω τον εαυτό μου 
 στο δέντρο Του
οι φλέβες μου ξεδιψούν τα πουλιά Του


Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=zwLBaBeo1k4



Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου