Νίκος Καρούζος - Γένεσις

ΓΕΝΕΣΙΣ

Εγώ είμαι από τάρανδο.

Δεν ανακατεύομαι πια στα όνειρα.

Νιώθω ψύχος.

Βόρειος όσο κι ο καυστικός πάγος.

Τ’ αφτιά μου επωτίδες λέμβοι

για να αισθάνομαι

ναυαγός και ν’ ακούω κυκλώνες

Εκατοντάδες Αγάπης

με χορωδιακή μεγάλη ελεημοσύνη

κατακαίω κατακαίομαι κι αντίστροφα

– παντρεύτηκα λέξεις.

Ας ενωτίζομαι φλύαρο σπαραχτικό κλαρίνο…

Κατακαίομαι κατακαίω

ξανακοιμήθηκα.

Ξυραφιές.

Ο έρωτας κρέμεται από μια κλωστή στο γαλάζιο.

τι θεσπέσια όμως που έχασα!

Δε βγάζω γλώσσα. βγαίνω απ’ τη γλώσσα.

Κι αν σας έκοψα το βήχα του τυχαίου σακάτηδες

μνημονεύω πάντοτε την αμφιβολία.

υπάρχει άλκιμο αναγκαστικό μέλλον εκείθε;

Φαίνεται πως μου μένει μονάχα ο Θεός αλλ’ όμως

αντικρίζοντας άνθη

λέω και ξαναλέω: χρώματα είμαστε. τίποτα

πιότερο.

Βραδυφλεγής χορτώδης επανερχόμενος νύκτωρ

από αρχαία σε έξαρση πυρκαγιά

λιγοστεύω τ’ αστέρια μειώνω τους γαλαξίες.

Τι λανθασμένο πλάσμα που είμαι!

Νίκος Καρούζος, ΕΡΥΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ,

 Οκτώβριος 1990

.....

Ω, ναι!
Κρατώ σφιχτά τα λάθη
μου τέλειωσε κάθε τι σωστό
αφίλητο ας μείνει
πράξη εκκρεμής
η επαλήθευση θα βγαίνει πάντα λάθος
στον κόσμο των σωστών
Οποία τιμή!

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=VNpSTax8oBg

Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο