όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Άρης Κεραμάρης - Υπάρχω




Υπάρχω

Υπάρχω θα πει συνχνοτίζομαι.

Θα πει απλώνω το χέρι μου μέχρι εξάρθρωσης, για να αγγίξω τον ώμο σου.

Θα πει σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να δω πάνω απ’ την πλάτη σου, αντιγράφοντας όσο μπορώ τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις εσύ τον κόσμο.

Υπάρχω θα πει πέφτω κάτω μα ξαναστέκομαι με ένα γλυκό τρέμουλο στα γόνατα μου, μόνο και μόνο για να πνίξω με το γέλιο μου αυτόν που με έριξε.

Υπάρχω θα πει σε κοιτώ γάργαρα, λαγαρά κι όταν οι ματιές μας συγκρούονται, για ένα μαγικό δευτερόλεπτο, το οστικό κύμα είναι μεγαλύτερο 1000000 πυρηνικών κεφαλών.

Υπάρχω θα πει να χαίρεσαι όταν σε κοιτά με μισό μάτι 
η κάθε εξουσία.

Υπάρχω θα πει να μπορείς να μυρίσεις το φεγγάρι και να το αγαπήσεις 
όπως το αγάπησε ο Λόρκα.

Υπάρχω θα πει πως μπορώ να συμμετέχω ακόμα στο αγαπημένο μου παραμύθι, εκείνο με
 τους καλικάντζαρους και το δέντρο της ζωής ή να ταξιδεύω πάνω σε ένα
 Καρουζικό φύλλο που πέφτει.

Υπάρχω θα πει πως διατηρείς ολάκερο το δικαίωμα να λες 
και να σου ΛΕΝΕ σε σκέπτομαι,
 σ’ αγαπώ, μου λείπεις, να προσέχεις….


Του Άρη Κεραμάρη

πηγή:

υπάρχεις όταν υπάρχουν
"και σου ΛΕΝΕ σε σκέπτομαι,
 σ’ αγαπώ, μου λείπεις, να προσέχεις…."

Ιω



Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

4 σχόλια:

  1. Ευχαριστούμε!
    Πολύ όμορφο.
    https://youtu.be/mut7QzEPTvw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. .....αντί σχολίου:

    Είναι η αγάπη τέχνη; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός; Αυτό το μικρό βιβλίο βασίζεται στην πρώτη αντίληψη, ενώ αναμφισβήτητα η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν στη δεύτερη.

    [...]

    Αυτή η αντίληψη – ότι τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το ν' αγαπάς – εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή. Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή. Και αφού, στην περίπτωση της αγάπης, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας: να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προχωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης.

    Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν' αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής.

    Ποια είναι τα απαραίτητα στάδια στην εκμάθηση μιας οποιασδήποτε τέχνης;

    Η διαδικασία της εκμάθησης μιας τέχνης μπορεί να διαιρεθεί σε δυο μέρη: Το πρώτο είναι η εκμάθηση της θεωρίας και το δεύτερο η εκμάθηση της πρακτικής. Αν θέλω να μάθω την επιστήμη της ιατρικής, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μάθω τα βασικά στοιχεία για το ανθρώπινο σώμα και για τις διάφορες αρρώστιες. Αλλά κι όταν αποκτήσω όλη αυτή τη γνώση, πάλι δε θα είμαι ικανός στην τέχνη της ιατρικής. Μόνο έπειτα από μακριά πρακτική εξάσκηση θα είμαι κύριος της τέχνης, μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σ' ένα πράγμα – στη διαίσθησή μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης. Αλλ' εκτός από τη γνώση της θεωρίας και της πρακτικής, ένας τρίτος παράγοντας είναι αναγκαίος για την κατάκτηση κάθε τέχνης – η υπέρτατη σημασία που δίνουμε στην τέχνη αυτή. Τίποτ' άλλο στον κόσμο δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό από την τέχνη που μας ενδιαφέρει. Αυτό ισχύει για τη μουσική, την ιατρική, την ξυλουργική – και για την αγάπη. Κι ίσως εδώ να βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι του πολιτισμού μας προσπαθούν τόσο σπάνια να μάθουν αυτή την τέχνη στο πείσμα των ολοφάνερων αποτυχιών τους; Παρόλο που η λαχτάρα γι' αγάπη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, σχεδόν όλα τ' άλλα φαίνονται να είναι πιο σημαντικά από την αγάπη: επιτυχία, γόητρο, χρήματα, δύναμη. Όλη μας σχεδόν η ενεργητικότητα χρησιμοποιείται για να μάθουμε πώς να πετύχουμε σ' αυτούς τους σκοπούς. Και σχεδόν καθόλου για να μάθουμε την τέχνη της αγάπης.

    (Από την εισαγωγή στο "Η τέχνη τής αγάπης"τού Έριχ Φρόμ.

    .....ψιλαφίζοντας ήχους:
    https://youtu.be/11l2lxSh4sI

    .....επιδαψιλεύοντας:
    https://youtu.be/9lJeQAFyJgQ

    .....ταξιδεύοντας:
    https://youtu.be/BqC5m0IkT_M

    Φχαριστώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή