όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

αβελτηρία


αβελτηρία


"όλα νερό ήταν κάποτε

κι όλα θα γίνουν χώμα

αντίρροπες δυνάμεις είναι

η καρδιά κι ο νους"*


 ονειρεύτηκες

να στύψεις τη ζωή

κι έστυψες εαυτό 

στο δρόμο

έσπερνες περιορισμούς

και φύτρωναν πρέπει

δυο λέξεις

σπούδασες καλά

συναισθηματική αναπηρία

 ο "μόνος τρόπος"

τη νύχτα βουτούσες στη λήθη

τη μέρα στα λάθη

κι έτσι

σιγά σιγά

άλλαξες  μορφή

όνομα

έγινες

συνώνυμο 

της λέξης

αβελτηρία

κι έλεγες 

λίγο ακόμη

μπορώ

λες κι είχες δεύτερη ζωή 

να ξοδέψεις

-ανόητη-


Ιω


https://www.youtube.com/watch?v=DoJpzGa7EhQ&ab_channel=Zografos-Topic


*πρώτοι στίχοι από εδώ..

https://www.youtube.com/watch?v=tXLOlTmaqgM&ab_channel=%CE%96%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82Official


Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020

μικροί σηματωροί



μικροί σηματωροί



λέξεις ντυμένες βήματα

 αύριο 
μετά
μετά από το μετά 

μικροί σηματωροί

σαν φάροι που ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους
στα πέλαγα του χρόνου

κι ο συριγμός της αιώνιας μνήμης

στις φλέβες βάσανο



Ιω



https://www.youtube.com/watch?v=YtKz1TMcE3o&ab_channel=PatrickWatson-Topic





Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο


Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2020

Λουί Φερντινάν Σελίν - Αυτό είναι όντως αστείο

 


 Αυτό είναι όντως αστείο.


Ύστερα από τις φασιστικές εξεγέρσεις της 6 Φλεβάρη του 1934

ο μεγάλος μυθιστοριογράφος Λουί Φερντινάντ Σελίν κλήθηκε από

τον ιστορικό τέχνης Έλι Φωρ να καταγγείλει τη δεξιά απειλή.

Έστειλε στον Φωρ δύο απαντήσεις στο αίτημά του.


 1.

«Αγαπητέ φίλε. Ξέρετε πόσο θαυμάζω, πόσο ενθουσιώδης είμαι,

πόσο σέβομαι όλα όσα έχετε συλλογιστεί, δώσει και γράψει.

Έχω κάνει πολλή χρήση του έργου σας.

Έχω διαβάσει προσεκτικά, λεηλατήσει, και μάθει από τα κείμενά σας.

Εξακολουθώ να το κάνω και πάντα θα το κάνω.

Είστε ένας από τους σπάνιους δασκάλους μου,

και αναμφίβολα ο πιο κοντινός, ο πιο άμεσος.

Δεν έχει να κάνει με αυτό όταν εξεγείρομαι

ενάντια στις τωρινές ντιρεκτίβες σας.

Απολύτως αρνούμαι να συνταχθώ σε αυτήν την πλευρά

 ή την άλλη.

Είμαι αναρχικός από την κορφή ως τα νύχια.

Πάντα ήμουν και ποτέ δεν θα είμαι κάτι άλλο.

Όλοι με έχουν φτύσει, από την Ιζβέστια στους επίσημους Ναζί,

ο M. de Regnier, ο Comodia, ο Stavisky,

ο πρόεδρος Dullin, όλοι τους σχεδόν με τους ίδιους

ακριβώς όρους με έχουν κηρύξει απαράδεκτο, αχαρακτήριστο.

Δεν το έχω κάνει αυτό επίτηδες, αλλά είναι ένα γεγονός.

Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, επειδή έχω δίκιο.

Κάθε πολιτικό σύστημα είναι μια επιχείρηση υποκριτικού ναρκισσισμού

που συνίσταται στην προβολή της προσωπικής ατιμίας των

οπαδών του πάνω σε ένα σύστημα ή πάνω στους «άλλους».

Ομολογώ ότι ζω αρκετά καλά· διακηρύσσω φωναχτά, συναισθηματικά,

και δυνατά όλη την κοινή αηδιαστικότητα του ανθρώπου,

από τη δεξιά μέχρι την αριστερά.

Ποτέ δεν θα συγχωρεθώ γι’ αυτό.

Από το θάνατο των παπάδων ο κόσμος δεν είναι τίποτα

παρά δημαγωγία, τα σκατά διαρκώς κολακεύονται,

και η ευθύνη απορρίπτεται μέσω ιδεολογικών και λεκτικών τεχνασμάτων .


Δεν υπάρχει πια μεταμέλεια· δεν υπάρχει τίποτα παρά

άσματα εξέγερσης και ελπίδας.

Αλλά ελπίδα για ποιό πράγμα;

Ότι τα σκατά θα αρχίσουν να μυρίζουν όμορφα;


Αγαπητέ μου φίλε, δεν έχω προδώσει κανέναν,

δεν ζητώ τίποτα από κανέναν.

Πιθανώς θα εκτελεστώ

(θα υπάρξουν πολλοί για να το κάνουν αυτό).


Τόσο ο Λένιν όσο και ο Ναπολέων απέτυχαν

στις υποθέσεις τους.

Είχαν πραγματοποιηθεί επιθέτοντας πυρωμένες ράβδους και

φωνάζοντας μια θεραπεία. Ανοησίες.

Όλος αυτός ο επαναστατικός κυνισμός (ΟΧΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ)

δεν είναι τίποτα παρά χυδαίος, αιώνιος εγωκεντρισμός

οπλισμένος με καινούργιες κομπίνες.

Αν οργανωνόταν όπως ο κομμουνισμός τότε θα δείτε πραγματικά κάτι.

Πιο άθλιος από τους προηγούμενους.

Τους ξέρω καλά, τους απόστολους και τους ήρωες,

από τη δεξιά μέχρι την αριστερά.

Έχω ζήσει μαζί τους μέρα νύχτα εδώ και τριάντα χρόνια.

Επανάσταση. Αμέσως.

Αλλά πρώτα από τον εαυτό τους.

Όχι αυτές οι τεμπέλικες ψυχές και πνεύματα,

κοκτέιλ ή απεριτίφ Πικόν. Γιατί να διαλέξεις;»


_____________________________________________________


2.

«Αγαπητέ φίλε. Πάντα ήμουν αναρχικός. 

Ποτέ δεν έχω ψηφίσει και

ποτέ δεν θα ψηφίσω για τίποτε ή οποιονδήποτε.

Δεν πιστεύω στον άνθρωπο.

Γιατί θέλατε να αρχίσω ξαφνικά να παίζω το μεγάφωνο μόνο

και μόνο επειδή μια ντουζίνα αποτυχίες το παίζουν τριγύρω μου,

εγώ που παίζω το πιάνο με ουρά αρκετά καλά; Γιατί;

Για να είμαι στο ίδιο ύψος με αυτούς τους συρρικνωμένους,

δυσκοίλιους, ζηλόφθονους, απεχθείς μπάσταρδους;

Αυτό είναι όντως αστείο.

Δεν έχω τίποτα κοινό με αυτούς τους καστράτους που φωνάζουν

τις χοντροκομμένες εικασίες τους και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

Βλέπετε τον εαυτό σας να σκέφτεται και να λειτουργεί κάτω

από την εξουσία του υπερ-μαλάκα Αραγκόν, για παράδειγμα;

Αυτό είναι το μέλλον;

Αυτός που όλοι θέλουν από μένα να λατρεύω είναι ο Αραγκόν;

Φτου! Εάν ήταν όλοι τους λιγότερο τεμπέληδες,

εάν ήταν τόσο καλής θελήσεως όπως λένε,

θα έκαναν ό,τι έχω κάνει εγώ αντί να ενοχλούν τους

πάντες με τις λάθος νότες τους.

Σπρώχνουν την επανάστασή τους μακρύτερα στο μέλλον αντί

να τη φέρνουν κοντύτερα.

Μοιάζουν με εκείνα τα αρσενικά που δεν έχουν πλέον ένστικτα,

που πληγώνουν γυναίκες και ποτέ δεν τις κάνουν να τελειώσουν.

Δεν αισθάνεστε, φίλε μου, την υποκρισία, τον ανείπωτο Ταρτουφισμό

όλων αυτών των εγγαστρίμυθων σλόγκαν;

Το σύμπλεγμα κατωτερότητας όλων αυτών των ηγετών είναι χειροπιαστό.

Το μίσος τους για το οτιδήποτε τους επισκιάζει,

οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν μπορεί ξεκάθαρα να ιδωθεί.

Είναι τόσο φανατικοί στο να μειώνουν, να καταστρέφουν,

να λερώνουν, να κλαδεύουν την ίδια την αρχή της ζωής

όσο ο τελευταίος παπάς του Μεσαίωνα.

Ίσως ο ένας ή ο άλλος από αυτούς θα με εκτελέσει.

Οι Ναζί με μισούν όσο και οι σοσιαλιστές,

και οι κομμουνιστές επίσης,

για να μην αναφέρω τον Henri de Regnier

και τον Comodia και τον Stavisky.

Είναι όλοι τους σε συμφωνία όταν πρόκειται για το μίσος

τους για μένα.

Τα πάντα επιτρέπονται εκτός από το να αμφιβάλλει

κανείς για τον άνθρωπο.

Ύστερα κανένα χαζολόγημα δεν επιτρέπεται.

Είμαι η απόδειξη γι’ αυτό. Αλλά τους έχω χεσμένους όλους».


Στοργικά δικός σας


L-F Céline -Απρίλης 1934


Λουί Φερντινάν Σελίν 

(Μετάφραση Αιχμή -aixmi.wordpress.com,

Choix de Lettres de Louis-Ferdinand Céline, 2009)


πηγή:

https://cignialo.gr/loui-ferntinan-selin-afto-einai-ontos-asteio/


φχαριστώ!

Ιω


https://www.youtube.com/watch?v=H8kmofosgJk&ab_channel=MrJayFoo


Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο


Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

λέει η ευχή




λέει η ευχή


να πιάσω τη φλόγα
λέει η ευχή

βαθιά στο κόκαλο
λέει η ευχή 

το κόκαλο σπάει
λέει η ευχή

και σκορπάει

διάσπαρτα άστρα
καίει η ευχή

βουνά στη φωτιά
σε παίρνει μαζί

σε λούζει σε φλόγες
σώμα κερί

όμορφα καίγεσαι

η ευχή σου
κι εσύ


Ιω






Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο



Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020

Σύλβια Πλαθ - Φτελιά

 

Φτελιά 

Εγώ τον ξέρω τον βυθό, λέει. Τον έχω γνωρίσει με την πιό βαθειά μου ρίζα:
Είναι αυτό που φοβάσαι.
Εγώ δεν το φοβάμαι: Έχω βρεθεί εκεί.

Να' ναι η θάλασσα που αφουγκράζεται μέσα μου;
Η πικρία της;
Ή η φωνή του κενού, που πάντα σε τρέλαινε;

Ο έρωτας είναι μιά σκιά.
Πως ψεύδεσαι και θρηνείς στο κατόπι του
Άκου: αυτές είναι οι οπλές του: έφυγε τρέχοντας, σαν άλογο.

Έτσι κι' εγώ όλη την νύχτα θα καλπάζω ορμητικά,
Μέχρι να γίνει πέτρα το κεφάλι σου, το μαξιλάρι σου ένας μικρός ιππόδρομος,
Που θ' αντηχεί, που θ' αντηχεί.

Ή θα' θελες να σου' φερνα του φαρμακιού τον ήχο;
Τώρα ακούγεται η βροχή, αυτή η απέραντη σιωπή.
Κι' αυτός είναι ο καρπός της: λευκός σαν δηλητήριο.

Εγώ έχω υποστεί τις θηριωδίες της δύσεως.
Καμένη ως τη ρίζα
Τα πυρακτωμένα ηλεκτρικά μου νήματα καιόμενα, ορθά, ένα συρμάτινο χέρι.

Τώρα γίνομαι κομμάτια, ραβδιά που εκτινάσσονται.
Άνεμος τέτοιας βιαιότητας
Δεν θα ανεχτεί παρατηρητές: Πρέπει να ουρλιάξω.

Η άγονη σελήνη, είναι κι' αυτή ανελέητη
Άσπλαχνα θα μ' έφερνε κοντά της,
Η λάμψη της με τραυματίζει. Ή μπορεί να την έχω εγώ αιχμαλωτίσει.

Την αφήνω να φύγει. Την αφήνω να φύγει.
Φθίνουσα κι' επίπεδη, σαν να' χει υποστεί ριζική επέμβαση.
Πως μ' έχεις έτσι προικίσει με τους εφιάλτες σου που με κατέχουν.

Με κατοικεί μιά κραυγή.
Κάθε βράδυ φτεροκοπά προς τα έξω
Ψάχνοντας, με τ' αγκίστρια της, κάτι ν' αγαπήσει.

Πως με τρομάζει αυτό το σκοτεινό πράγμα
Που μέσα μου κοιμάται
Ολημερίς νοιώθω τις απαλές, ανάλαφρες δονήσεις τους, τη μοχθηρία του.

Σύννεφα περνούν και διασκορπίζονται.
Αυτά είναι τα πρόσωπα του έρωτα, αυτά τα χλομά κι' αλύτρωτα;
Γι' αυτά λοιπόν ταράζεται η καρδιά μου;

Είμαι ανίκανη για περισσότερη γνώση.
Τι είναι αυτό, αυτό το πρόσωπο
Τόσο δολοφονικό μέσα στο βρόχο των κλαδιών του;

Με τα φιδίσια οξέα του φιλιά.
Μαρμαρώνει τη θέληση. Αυτά είναι τα απομονωμένα, αργόσυρτα σφάλματα
Που σκοτώνουν, σκοτώνουν, σκοτώνουν.


Σύλβια Πλαθ

ΑΡΙΕΛ, η αποκαταστημένη έκδοση
[δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-αγγλικά)
 με τα αυθεντικά χειρόγραφα της Σύλβιας Πλαθ],
εκδ. ΜΕΛΑΝΙ, Νοέμβριος 2012
Μετάφραση Κατερίνα & Ελένη Ηλιοπούλου




στη σκιά μιας φτελιάς
ο Καραγάτσης γελά..
-Μα, χίμαιρα ;
-Tι..; Όχι..;
-Είδες το τέλος..
-Κάθε έτερος εγώ..
βλέπει με άλλα μάτια
-Μην βάζεις τον Αλβάρο στη συζήτηση..
-«Να αισθάνομαι τα πάντα μ’ όλους τους τρόπους, / 
να ‘χω όλες τις απόψεις, / 
να ‘μαι ειλικρινής αντιφάσκοντας κάθε λεπτό». 
θα βάλω και τον Αλβάρο και τον Φερνάντο και τον Αλμπέρτο..
Με ξες..
-Σύλβια.. Σύλβια.. μικρή μου φτελιά
- Μίτια.. Μίτια.. ακριβέ μου..
όπως λες..
«Οι μοναδικές ομορφιές είναι προνόμιο του θανάτου».
γέλα μου..τώρα...

Ιω



Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο



Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020

λαθ' οδόν




λαθ'οδόν


βλέπε καθ'οδόν
 (έκφρ.) καθ' οδόν, κατά τη διάρκεια της πορείας ή της διαδρομής, ενώ πήγαινα κάπου: Kαθ΄ οδόν προς τη δουλειά
… Tον συνάντησα καθ΄ οδόν.

πάμε πάλι..


λαθ' οδόν..
(έκφρ.δική μου) λαθ' οδόν, κατά τη διάρκεια της πορείας ή της διαδρομής, 
ενώ πήγαινα στο επόμενο λάθος μου.




ολόσωστα βαδίζω
λαθ'οδόν
και πόσο..
πόσο μου αρέσει

Ιω




Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

ή το διαζευκτικόν



ή το διαζευκτικόν  


Ο Μ. μου έδωσε το βιβλίο που του ζήτησα
τα μάτια του έλαμψαν, αν και διέκρινα
ένα ψήγμα αμφιβολίας.
-" Είσαι σίγουρη ;"
- "'Ήρθε η ώρα, νομίζω", απάντησα
και κατέβηκα χοροπηδώντας  δυο δυο τα σκαλιά.

Το κρατούσα σφιχτά
ήταν, σχεδόν, δικό μου.

Τα μάτια τους πελώρια και γουρλωμένα
πάνω στα χέρια μου
τα ακολουθούσαν σε κάθε βήμα.

Σαν να κουβαλούσα τον σταυρό του μαρτυρίου μου
ή έναν ελέφαντα για κατοικίδιο,
ένιωθα το μυαλό τους να φωνάζει στο βλέμμα.

-" Ποιανού είναι αυτό;",
τα κορίτσια μαζεύτηκαν γύρω από το τραπέζι παραλαβής.
-"Δικό της",
-ένα χέρι τόλμησε να δείξει εμένα.-

Αδιάφορα συνέχισα αυτό που έκανα.

- "Θα το τολμήσεις; Είσαι σίγουρη;
Τρεις φορές το ξεκίνησα, τρεις φορές το παράτησα.
Το αφήνω για τη σύνταξη, πλησιάζει ο καιρός."
είπε ο κος Απόστολος

Αδιάφορα συνέχισα αυτό που έκανα.

- "Υπάρχει και βιβλίο "Οδηγός ανάγνωσης" του Μαραγκόπουλου"
συμπλήρωσε μια άλλη φωνή.

Αδιάφορα συνέχισα αυτό που έκανα

-"Ούτε εγώ κατάφερα να το διαβάσω ", είπε η Φ.
-"Δε σε φοβάμαι, θα τα καταφέρεις"
ακούστηκε η γλυκιά φωνή της Ν.

Κατευθύνθηκα στο ταμείο.
Έδωσα τα λύτρα να το απελευθερώσω.
η κα Χ μου είπε αν τα καταφέρω να της το πω
να δοκιμάσει κι αυτή..

"Τι στο καλό".. σκέφτηκα
"Ούτε ένας άνθρωπος που ξέρω δεν έχει καταφέρει να το διαβάσει..
ή όλοι αυτοί έχουν δίκιο..
ή εγώ δεν ξέρω τους σωστούς ανθρώπους," 

Κάτι υποψιάζομαι..
οι χάρτες θησαυρού ξέρουν.

Ακολουθώ τα βήματα για το σπίτι.
Ο εξοπλισμός του κυνηγού θησαυρών περιμένει..
άνετος καναπές, μολύβι καλοξυμένο, σημειωματάριο ανυπόμονο,
κόκκινο κρασί, κατάλληλη μουσική
κι η μαύρη Πι με τα άσπρα μουστάκια της σε θέση μάχης .

-"ένδοξοι καιροί μας περιμένουν μικρή μου, έτοιμη;"
-Μιάοοο

σαν να έλεγε" έτοιμη από καιρό" 

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=SpXqFFVW460




Υ.Γ. την ίδια μέρα η Ν. κι εγώ επιλέξαμε δύο βιβλία..
δυο άνθρωποι από όλον τον κόσμο..
που ταξιδεύουν προς τη δική τους Ιθάκη
επέλεξαν δυο βιβλία από όλα τα βιβλία...
Η Ν. τον "Τρόφιμο" του Φίτζεκ
κι εγώ τον "Οδυσσέα" του Τζόυς..
Μέσα στις σελίδες του βιβλίου της Ν. γίνεται αναφορά στο βιβλίο του Οδυσσέα..
με ένα ξεχωριστό..τρόπο..
ολίγον τι αποκαρδιωτικό 
αλλά πέρα ως πέρα αληθινό..
αγαπώ το χιούμορ που χει το Σύμπαντο..λέμε..



Σημ.: Φωτ. από προσωπικό αρχείο