"τι είναι ελληνικότητα.. παρά ένας τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα..
είτε στην κλίμακα τη μεγάλη.. είτε στην ταπεινή..
είτε σε έναν Παρθενώνα.. είτε σε ένα λυχνάρι..
το παν είναι η ευγένεια, η ποιότητα..
σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα που χαρακτηρίζουν τη Δύση.."
"μαλαματένια λόγια στο μαντήλι.. τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές..."
...............
"πως έγινε με τούτο τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή..
πως το' φεραν η μοίρα και τα χρόνια..
να μην ακούσεις έναν ποιητή..."
στίχοι Μάνος Ελευθερίου
άκουσε τον ποιητή.. λοιπόν.. ποτέ δεν είναι αργά..
Ιω
Άσε τη σιωπή να ξεκουραστεί.. σε τούτον τον φλύαρο κόσμο..
σταμάτα να μιλάς και άκου..
μιλάμε συνεχώς.. μιλάμε δυνατά ν'ακουστούμε..
να γεμίσουμε το κενό των σκέψεών μας
εμείς η "Αυτού Μεγαλειότης" του Σύμπαντος Κόσμου..
μάθαμε η σιωπή.. να φέρνει αμηχανία..
να μας ανησυχεί...
"μα, δεν έχουμε τίποτε άλλο να πούμε εμείς οι δυο..;"
άσε τη σιωπή να ξεκουραστεί..
μάθε να μιλάς με τις αισθήσεις..
δες την ομορφιά της φύσης ολόγυρα
δε χρειάστηκε ποτέ να διαλαλήσει την "πραμάτια" της..
άκουσε τους ξεχασμένους ήχους..
μίλα με ένα χάδι.. με μια αγκαλιά..
άσε μια κούπα καφέ να σε ταξιδέψει σε μυρωδιές και γεύσεις..
ακόμα και όταν προσευχόμαστε.. σιωπηλά Του μιλάμε ..
όλο μας το είναι γίνεται σιωπή.. να μας ακούσει..
άσε τη σιωπή να ξεκουραστεί.. μην τη διακόπτεις..
"Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε τον χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει.. στο Φως να γεννηθεί.." Δ.Ζερβουδάκης
και όταν είναι έτοιμο..ανοίγει τα μάτια.. στον κόσμο..
παίρνοντας την πρώτη του ανάσα.. με ένα δυνατό κλάμα..
όταν καλείσαι να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου.. να τις δώσεις σχήμα..
από διάφανες πια.. να φορέσουν τα καλά τους..
και να "στηθούν για φωτογραφία".. στο "εκθετήριο" της αιωνιότητας..
εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν..
"ψυχαναλύεσαι"- "ενδοσκοπείσαι" - κάνεις μια βουτιά στο μυαλό σου ..
ανακαλύπτεις τόσα πολλά εκεί στο βυθό.. που ξεχνιέσαι..
και δε ξέρεις.. αν θα σου φτάσει ο αέρας .. να ξαναβγείς στην επιφάνεια..
άντε.. και τα βρίσκεις..
τα ανασύρεις σιγά σιγά στην αρχή ..δειλά.. έπειτα.. με ανυπομονησία.. με γλυκιά ταραχή..
στη συνέχεια.. ψάχνεις τις κατάλληλες λέξεις.. να ντύσεις τα ευρήματά σου..
τις κόβεις.. τις ράβεις.. τις "κακοποιείς".. τις καλοπιάνεις..
και όταν.. τελειώσεις ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα..
τα κρύβεις προστατευτικά στα χέρια σου και τρέχεις με λαχτάρα..
να τα δείξεις με περηφάνια.. να τα μοιραστείς..
σαν να είναι ό,τι πιο πολύτιμο.. ..
όπως κάναμε παιδιά..
τότε που βρίσκαμε κάτι.. και τρέχαμε σαν τρελοί να το δείξουμε ..
στη μαμά.. στους φίλους.. στη γειτονιά..
η διαδικασία αυτή..σου δίνει τη μοναδική ευκαιρία να ανακαλύψεις τι αισθάνεσαι απέναντι σε πρόσωπα.. σε πράγματα.. σε καταστάσεις.. σε αφηρημένες έννοιες.. σε ιδέες...
ξετρυπώνεις και βλέπεις με άλλο μάτι όλα όσα πραγματικά αγαπάς..
όλα όσα αξίζουν..
πολλά από αυτά μοιάζουν σαν να τα βλέπεις για πρώτη φορά..
και αισθάνεσαι τυχερός και ευλογημένος.. να βρίσκεις ότι είναι τόσα πολλά..
δεν τα είχες "υπολογίσει" τόσα..
νιώθεις "πλούσιος"..
που μπορείς ακόμα.. να αγαπάς.. να εκτιμάς.. να θαυμάζεις.. να δημιουργείς
αλλιώς .. τι νόημα έχει η ζωή..
Ψάξε μέσα σου να βρεις το νόημα
σε όλο αυτό το "αλλόκοτο" των καιρών..
ξέρω είναι δύσκολος "ταξιδεμός"..
μη χάνεσαι ..
"Ό,τι αγαπάς σ'ακολουθεί πιάνει το βήμα σου..
και ό,τι πιστεύεις σαν νερό παίρνει το σχήμα σου.."
να ντύνομαι.. να δένω κορδόνια... να διαβάζω... να ακούω μουσική..να αγαπώ τον κινηματογράφο και το θέατρο..να διαλέγω μακιγιάζ ..καλλυντικά.. ρούχα.. αγόρια...:)
"όλα τα κοριτσίστικα θέματα" δηλαδή..
ο μοναδικός άνθρωπος που θα μεγάλωνα με ιδιαίτερη χαρά τα παιδιά του σαν δικά μου- αν χρειαζόταν ποτέ-
και ο μοναδικός άνθρωπος που θα εμπιστευόμουν να μεγαλώσει τα δικά μου παιδιά ..
σαν να ήμουν εγώ..
στον μοναδικό άνθρωπο που χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ...