Το γεύμα
Η ζωή γευματίζει τα λάθη
τραπέζι στρωμένο για δυο
Τα χέρια τεμαχίζουν στιγμές
τα δόντια λέξεις
Μάτια αχόρταγα στο άκουσμα
ώτα αδηφάγα στα ρουθούνια
Ο ορίζοντας χαϊδεύει τον χιτώνα
πόδια γυμνά στης λήθης τη λίμνη
Ορέγεσαι.. πεινάς πάλι
ένα στομάχι γιομάτο σύννεφα
Ο ήλιος στο πιάτο
κι αν μάταιο μοιάζει
πετάς.
Ιώ
ManMan - Feathers
Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο
Συχνά και μικρά γεύματα.. Να απολαμβάνεις τα λάθη σου..
Σήκω πριν χορτάσεις..
Υ.Γ.2 : "Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης" (Εκκλησιαστής 1, 2).
Η πιστή απόδοσή του έχει ως εξής: "Πνοή ανέμου, είπε ο εκκλησιαστής,
πνοή ανέμου, πνοή ανέμου, τα πάντα είναι πνοή ανέμου."
Εκκλησιαστής, μτφρ. Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Ολκός.
Ποίηση με σπλάχνα. Ψυχωμένες λέξεις, πονευτικό και πονεμένο βάθος. Σαν ξόρκι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε!
Διαβάζοντάς το (άγνωστο γιατί), βλέπω κυρτό τον Τειρεσία να επιστρέφει απ'το Τιλφώσσιον Όρος, μ' αργό, απέθαντο βήμα.
Φχαριστώ.
Σας ευχαριστώ, με τιμούν οι λέξεις σας..
Διαγραφήκι οι εικόνες που κερνούν το νου.
Καλή συνέχεια.
Λακωνικό. Αγγίζει τη ψυχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!Καλό βράδυ.
Διαγραφή