όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Άνωση..


8.50' ακρογιαλιά..
ο ήλιος έδυσε τόσο αργά..αισθησιακά..πετώντας από πάνω του αχτίνα αχτίνα..
 τα τελευταία του ρούχα.. βουτώντας στο νερό..
ο Ουρανός κοκκίνισε από ντροπή..
η θάλασσα  με καλούσε..για μια τελευταία βουτιά..
όπως το προσωπικό των αγγλικών παμπς..
χτυπώντας το κουδούνι
προειδοποιούσαν
..."last call.. last order"...
έτρεξα πειθήνια..να ικανοποιήσω το θέλημά της..
μια βουτιά..
μια ανάσα..
ένα δροσιστικό αντίδοτο στους 33 βαθμούς..που έδειξε νωρίτερα
το θερμόμετρο του αυτοκινήτου..
βυθός..
και μετά άνωση..
επέπλεα στην επιφάνεια του νερού..
το μυαλό μου έπαιζε με τις λέξεις..
άνωση..ανανέωση..άνω..ανάσα..ένωση
και η θάλασσα..
αυτή η γιάτρισσα.. τα πήρε όλα..
κούραση..σκοτούρες..βάρη...
ήμουν ένα πούπουλο..σ'όλον  τον υδάτινο ορίζοντα..
μόνο το μισό πρόσωπο..ήταν έξω απ'το νερό..
η υπόλοιπη βυθισμένη..




τα αυτιά μου μου μαρτυρούσαν..κάθε "συριγμό"..κάθε υπόγεια φλέβα..νερού..
κάθε ανάσα..των μακρινών Ωκεανών..κάθε ποταμιού..
 που ενώθηκε ποτέ μαζί της..
κάθε κρυφής μνήμης..
απ'αρχής του κόσμου τούτου..
το βλέμμα μου περιπλανιόταν στον ουρανό.. στη σελήνη..που έψαχνε το Παν..της..
για να γίνει ολοστρόγγυλη..
 οι σκέψεις..λες και με άφηναν.. πετούσαν ψηλά και αυτές..
στροβιλίζονταν..περνούσαν τη σελήνη..
και χάνονταν στο σύμπαν..




κάθε σκέψη πήγαινε στον αποδέκτη της..να του "φορτωθεί"..
να γαντζωθεί πάνω του...
γι'αυτό έπρεπε να είμαι διπλά προσεκτική..
 είτε..θα του έδινε φτερά.. αν ήταν θετική..
είτε θα γινότανε βαρίδι να τον τραβήξει κάτω..αν ήταν αρνητική..
ώσπου..άδειασα..από σκέψεις..
και γέμισα.. από θάλασσα..



αχ! η θάλασσα..
αυτή..

"η άσπιλη..γαλαζοαίματη..ταξιδεμένη.."*
μου έδωσε ευθύς..την καθαρότητα της..
η σκέψη μου έγινε διαυγής..
μου 'δωσε χρώμα, να ντύσω βλέμμα ..και ψυχή
 το αίμα που έτρεχε στις φλέβες μου θαρρώ πως ήταν μπλε..κι αυτό..
μου χάρισε έναν ταξιδεμό..αλλιώτικο..
"κατάδυση" ..στα μύχια  του πιο βαθιού γαλάζιου..


Blue Blood - Foals **


να "βυθίζεσαι"..
να "αναδύεσαι"..
να "επιπλέεις"..

Ιω


Υ.Γ. * στίχος από ποίημα του Γ.Θέμελη -"Ραψωδία σε θάλασσα του Αιγαίου".
** Foals  -αγαπημένο βρετανικό γκρουπ.. ο τραγουδιστής τους είναι Έλληνας ,ο Γιάννης Φιλιππάκης
από την Όλυμπο της Καρπάθου και γιος πολυαγαπημένου μας φίλου του Μανώλη- ο οποίος Μανώλης..μελλοντικά θα "γεμίσει" μια ανάρτηση από μόνος του..!

2 σχόλια: