Η πανδημία είναι μια θύρα για τον καινούργιο κόσμο
Αρουντάντι Ρόι
(απόσπασμα)
"Ό,τι κι αν είναι, ο κορονοϊός έχει καταφέρει να γονατίσει και να σταματήσει τον κόσμο, όπως κανένας άλλος δεν έχει καταφέρει. Το μυαλό μας εξακολουθεί να τρέχει προς τα πίσω και προς τα μπρος, λαχταρώντας την επιστροφή στην «κανονικότητα», προσπαθώντας να συρράψει το μέλλον μας με το παρελθόν μας, αρνούμενο να αναγνωρίσει την τομή μεταξύ τους. Αλλά η τομή υπάρχει. Και μέσα σ’ αυτή τη φοβερή απελπισία, μας προσφέρει την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε την τρομακτική μηχανή που κατασκευάσαμε για τον εαυτό μας. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο από μια επιστροφή στην κανονικότητα.
Ιστορικά, οι πανδημίες ανάγκασαν τους ανθρώπους να διαρρήξουν τους δεσμούς με το παρελθόν και να φανταστούν εκ νέου τον κόσμο τους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι διαφορετικό.
Είναι μια πόρτα, μια πύλη μεταξύ ενός κόσμου και του επόμενου.
Μπορούμε να επιλέξουμε να διασχίσουμε αυτή την πύλη σέρνοντας πίσω μας τα πτώματα της προκατάληψης και του μίσους, της απληστίας μας, των τραπεζικών δεδομένων μας
και των νεκρών ιδεών μας, των νεκρών ποταμών μας και των καπνισμένων ουρανών μας. Ή μπορούμε να περπατήσουμε ελαφρά, με μικρές αποσκευές, έτοιμοι να φανταστούμε έναν άλλο κόσμο.
Και έτοιμοι να αγωνιστούμε γι ‘αυτόν."
Αρουντάντι Ρόι
Απόδοση του κειμένου από τα αγγλικά:
Θάνος Λεύκος Παναγιώτου
Μαρίνα Γ. Μεϊντάνη
πηγή:
".. από κάθε τι γλιστρούν στο τέλος, στίχοι ωραίοι.
Δεν έχω όμως πάντοτε ποίημα γι’ αυτούς. "
Άθως Δημουλάς
«Η μοίρα των πεπρωμένων» (1979).
Δεν έχω όμως πάντοτε ποίημα γι’ αυτούς. "
Άθως Δημουλάς
«Η μοίρα των πεπρωμένων» (1979).
***
σαν από καιρό
αλαφρώνουμε αποσκευές
σαν από καιρό
η φαντασία τόσο διψά
κι η γροθιά
πουλί που υψώνεται
σαν να μην έχει πια καιρό
Ιω
Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου