όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

"Ανοίγω τα μάτια μου.."


"ανοίγω τα μάτια μου να σε χωρέσω κι όλο κάτι μου ξεφεύγει, ένας κήπος απ'τη μια,
 λίγη θάλασσα απ΄την άλλη, καθρεφτίζομαι στη θάλασσά σου και το πιο πολύ που θέλω, 
να'μαι κι εγώ ένας τόσος καθρέφτης, τόσος σαν αναστεναγμός,
ν'αποτυπώσω την εικόνα σου, της άνοιξης και του χειμώνα, του φθινοπώρου 
και του ζεστού καλοκαιριού, που υπάρχουν γιατί υπάρχεις δικαιολογώντας την ύπαρξη 
όλων των ωραίων πραγμάτων αυτής εδώ της πλάσης.
Βουίζεις και συ, χαρά μου, από μακριά, αλλά εγώ σ'ακούω και σε βλέπω κιόλας.
Ευτυχώς σε βλέπω..."

(Απόσπασμα από "Το κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων" - το πρώτο βιβλίο 
της Μυρτούς Κοντοβά  -ένα από τα μηνύματα του Ουρανού στη Γη)
-

λίγο ακόμη μπλε..;



μια τεράστια γαλάζια καλημέρα!
να χαμογελάς..

Ιω

2 σχόλια:

  1. Την είχα συνηθίσει αλλίως την Κοντοβά, τώρα μου κίνησες το ενδιαφέρον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Χριστινάκι, διάβασέ το και θα με θυμηθείς.. εδώ και μια 20ετία περίπου.. παραμένει το αγαπημένο μου βιβλίο (παραμύθι).

    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή