όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020

Γιάννης Σκαρίμπας - Το θείο Τραγί (απόσπασμα)





[...]

Εμείς καλλιεργούμε μόνο από έρωτα προς την ελευθερία το ψέμα
 - ένα ψέμα όλο ποίηση, 
μιαν αναποδιά όλην οίστρο
ενώ αυτοί είναι αυτόδουλοί του και σκλάβοι του.
 Η συμφωνία τους είναι ν' αλληλοκλέβουνται έντιμα, ενώ η κλεψιά είναι άτιμη. 
Είν' η συνθήκη τους τίμια με σήμα κατατεθέν της το ψέμα. 
Τι μπρίο! Τι μπρίο!
 Πώς διάλολο συσχετίζουν τα άσχετα; Πώς μπρε μάτια μ' συμβιβάζουν τα άκρα;
 Είναι όλοι τους "τίμιοι" κατά τον πιο άτιμο τρόπο!... Πού να τους παραβγούμε 
εμείς οι κακόμοιροι σ' αυτή τους την ανομία τη νόμιμη, σ' αυτή την πεπειραμένη αρετή τους.
 Είναι πολύ πεζεβένηδες.

Να, γι' αυτό γκιζιρνάμε. Μήτε σπείρουμε, μήτε θερίζουμε 
γιατί για μας είναι τα χούματα μπρούτζινα και νικέλινη η γη μας.  
 Τα Έθνη, οι πολιτείες, οι τόποι, δεν έχουνε σύνορα
 στον δικό μας το χάρτη 
και τα δυο ημισφαίρια μας πέφτουνε λίγα. 
Η ζωή μας δεν ανέχεται όρια.
 Εμείς ένα σύνορο ξέρουμε: των σολών μας το πάτι. 
Είμαστε μεις πολίτες του απείρου, κ' έχουμε κ' εμείς μια σφραγίδα: 
τον πάτο μας.

 Γιάννης Σκαρίμπας, Το θείο Τραγί, εκδ Νεφέλη,Δεκέμβριος 1993 

....


 τα ημισφαίρια λίγα
διψώ για θέες ανεμπόδιστες
πολιτογραφούμαι ψυχή τ' απείρου
σφραγίδα μου η λέξη


Ιω


Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου