Λουίς Γκαρθία Μοντέρο - 2 ποιήματα

Ποια είσαι εσύ;

Διαλύθηκε το φως,

λάθεψε στην ώρα του για να σε αφήσει γυμνή,

βράδιασε στα μάτια σου ενώ μου χαμογελούσες.

Ενώ μου χαμογελούσες

είδα μια σκιά γερτή να ξεντύνεται,

να ανοίγει αργά το φερμουάρ της σιωπήs,

να αφήνει πάνω στο χαλί

τον πολιτισμό.

Και το κορμί σου έγινε βατό και χρυσαφένιο,

ευτυχισμένο σαν οιωνός που μας άναβε.

Που μας άναβε.

Μονάχα εμείς

(σύντροφοι

σ’ ένα κρεβάτι θορυβώδες) κι ο πόθος,

εκείνο το δύσκολο ταξίδι μετ’ επιστροφής,

που τώρα επιμένει και με σπρώχνει να σε θυμάμαι

χαρούμενη, όρθια,

μια φωτεινή αστραπή ανάμεσα στα μάτια,

να μαζεύεις από κάτω τη μαθητική σου φούστα.

Ενώ μου χαμογελούσες,

εγώ αποκοιμήθηκα

στην αγκαλιά ενός ονείρου που δεν μπορώ να σου διηγηθώ.

***

Μυστική μαθητεία

Το σπίτι σαν καράβι
στα πέλαγα του Ιούνη.

Οι δρόμοι σαν τα τρένα
σε μια γαλήνια νύχτα.

Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στον κόσμο.

Μπορώ να βεβαιώσω
πως τώρα ζω σε ένα βιβλίο με ποιήματα.

Μα αν εσύ με κοιτάς,
αποφασισμένη να υπάρξεις
μέσα απ’ τα ήρεμα βάθη των ματιών σου,
τότε υπάρχει κι ο κόσμος.

Και πολύ πιθανόν
στο τέλος κι εγώ να υπάρξω μαζί σου.

Λουίς Γκαρθία Μοντέρο
(συλλογές Completamente viernes του 1998 (“Disciplina secreta”)
και Τristia του 1982 (“¿Quién eres tú?”)

μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Νίκος Πρατσίνης


πηγή:
https://www.hartismag.gr/hartis-7/metafrash/loyis-gkaroia-montero-dyo-poihmata


Ιούνης
κορμιά καράβια
αλωνίζουν πολιτισμούς
για να χαθούν

πυξίδα
χάρτες
οδηγοί
μάτια ποτάμια
χέρια βουνά
λέξεις μνημεία
-τίποτα δε βγαίνει από το δωμάτιο-
όλα βρίσκονται εκεί

σε φούστες μακριές
σε πουκάμισα λευκά
ιχνηλατήσαμε τα ομορφότερα περάσματα

Ιω


https://www.youtube.com/watch?v=mgKm7lKyvyQ

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο