Όσκαρ Ακόστα - Τελευταίος Σταθμός

Τελευταίος Σταθμός

Όπως αυτός που φτάνει με τραίνο

στον τελευταίο σταθμό της ζωής

ήρθα στα χέρια σου τα απόλυτα διάφανα.

Παράδεισος ή δάσος ή σκεύος παρθενικό

με περίμεναν· είδα τα μακρινά έλη

και τους ακίνητους βάλτους.

Η μαγεία σου έσβηνε όλους τους κινδύνους.

Έτσι έζησα τα χρόνια, ευτυχισμένος και τρεμάμενος

μπροστά στο πρωινό φιλί σου,

μπροστά στο κομμάτι της καθημερινής τροφής

και το υγρό που καθαρίζει τα κορμιά

κι ενώνει τις υπάρξεις.

Το στήθος μου έγινε ποιο κοίλο

για να χωρέσει περισσότερη αγάπη.

Έπρεπε ν’ αφεθώ να μου μεγαλώσουν τα χέρια

για να αγγίξω όλη την αγνότητά σου

και να μακρύνω περισσότερο τα πόδια

για να φτάσω νωρίς σε σένα.

Όλα τ’ αξίζεις. Το μέλι

που οι μέλισσες φέρνουν. Τη δροσιά

που φτάνει ξαφνικά στην επιδερμίδα σου,

Τα γεράνια που φυτρώνουν στην άκρη του σπιτιού σου.

Το νερό καμωμένο ύλη θαυμαστή.

Ω! αγαπημένη, ποταμέ σπινθηροβόλε,

ψωμί εκτυφλωτικό, φωτιά ιερή,

είσαι το καλύτερο της ζωής,

το πιο υψηλό, αυτό που πεθύμησα

και τώρα έχω στο πλευρό μου

για πάντα.

Όσκαρ Ακόστα

πηγή:

https://frear.gr/?p=28147

***

ακολούθησα τις τελείες

στις τελείες σταματάς

-νόμος-

άλλοτε ήταν το τέλος 

άλλοτε στάση

-σιωπή-

ποιος τις βάζει τις τελείες

ρωτούσα

άλλες φορές εσύ

άλλες οι άλλοι

-καθρέφτης-

σε άλλες 

σταμάτησα

άλλες

τις έσβησα

-τίποτε- 

μόνο όταν άρχισα να τις ενώνω

έφτασα σπίτι

Ιω

https://www.youtube.com/watch?v=XiXWXKXtPmU

Σημ.:Φωτ. από το διαδίκτυο