Σύλβια Πλαθ (1932-1963)

"Ποτέ δεν θα μπορέσω να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω. 

Ποτέ δεν θα μπορέσω να είμαι όλοι οι άνθρωποι που θα ήθελα

 και να ζήσω τις ζωές που θέλω. 

Ποτέ δεν θα μπορέσω ν’ αποκτήσω όλες τις ικανότητες 

που θα ήθελα. Και γιατί το επιθυμώ αυτό; 

Θέλω να ζήσω και να νιώσω όλες τις αποχρώσεις, 

τους τόνους και τις ποικιλίες 

της πνευματικής και φυσικής ύπαρξης που υπάρχουν στη ζωή. 

Και αισθάνομαι τρομερά περιορισμένη."

Σύλβια Πλαθ (1932-1963)

http://artinews.gr/%CF%82%CF%8D%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%B8-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD.html

"υπάρχει χρέωση / για τη θέαση των ουλών μου, υπάρχει χρέωση /
 για την ακρόαση της καρδιά μου ‒ / στ’ αλήθεια χτυπάει. / Κι υπάρχει χρέωση,
πολύ μεγάλη χρέωση / για μία λέξη, ένα άγγιγμα / μια στάλα αίμα".

"Το να πεθαίνεις

Είναι μια τέχνη, όπως και καθετί άλλο.

Εγώ το κάνω εξαιρετικά καλά."

(απόσπασμα  από το ποίημα «Λαίδη Λάζαρος»)

"Πρόσωπα και σκοτάδι μας χωρίζουν ξανά και ξανά.

Τώρα είμαι μια λίμνη. Μια γυναίκα σκύβει από πάνω μου,

Ψάχνοντας στις εκτάσεις μου για το ποια είναι στ`αλήθεια.

Έπειτα γυρνά σ`αυτούς τους ψεύτες,

Τα κεριά ή το φεγγάρι.

Βλέπω την ράχη της και την καθρεφτίζω πιστά.

Με ανταμείβει με δάκρυα

Κι ένα αγωνιώδες σφίξιμο των χεριών.

Είμαι σημαντικός για εκείνη.

Έρχεται και φεύγει.

Κάθε πρωί είναι το πρόσωπό της που αντικαθιστά το σκοτάδι."

(απόσπασμα  από το ποίημα "ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ")

Sylvia Plath - ποιήματα - εκδ. Κέδρος, 2003

Μετάφραση:Κατερίνα & Ελένη Ηλιοπούλου

"Έχω την επιλογή να είμαι συνεχώς δραστήρια και χαρούμενη

 ή εσωστρεφώς παθητική και θλιμμένη.

 Ή στο μεταξύ μπορώ να τρελαθώ από τις εναλλαγές."

....

https://www.youtube.com/watch?v=raa6mZcIRyI

ό,τι άλλο  περιττό 

Ιω

Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο