Η παραλία του Ντόβερ - Μάθιου Άρνολντ

Η παραλία του Ντόβερ

Γαλήνια η θάλασσα αυτό το βράδυ.
Το φεγγάρι γεμάτο, λάμπει πάνω απ’ τα στενά
Η παλίρροια ανεβαίνει· στη γαλλική ακτή το φως
Τρεμοφέγγει και σβήνει·
απόκρημνοι ορθώνονται της Αγγλίας οι βράχοι,
Απέραντοι στον ήρεμο κόλπο και φωτισμένοι αχνά.
Έλα στο παράθυρο, ο βραδινός αέρας γλυκός!
Κοίταξε εκεί, στου αφρού τη μακριά γραμμή,
Όπου το πέλαγο σμίγει με την ασημόχροη απ’ το σεληνόφως γη
Άκου! Τον τραχύ ορυμαγδό
Των βοτσάλων που τα κύματα σύρουν και πετούν με ορμή,
Ενώ επιστρέφουν, ψηλά στον γιαλό.
Αενάως σταματούν και ξαναρχίζουν,
Με τρεμάμενο αργό ρυθμό σκορπίζουν
Της λύπης την αιώνια μουσική.

Ο Σοφοκλής, αιώνες πριν,
Άκουσε στο Αιγαίο αυτή τη μουσική
Και του ήρθε στον νου η άμπωτη και η πλημμυρίδα η θολή
Της δυστυχίας του γένους των ανθρώπων·
Αλλά κι εμείς μια ιδέα τέτοια αποκτούμε
Από τη θάλασσα αυτών των βόρειων τόπων
Τους ήχους της όταν ακούμε.

Η Θάλασσα της Πίστης ήταν κι αυτή
Κάποτε ισχυρή, αγκάλιαζε ακτές της γης
Σαν τις πτυχές γιρλάντας λαμπερής.
Όμως τώρα ακούω μόνο το μελαγχολικό
Που αποτραβιέται, μακρύ βουητό,
Ενώ υποχωρεί, στου βραδινού ανέμου την πνοή
πέρα σε αχανείς άκρες ζοφερές
Και στης ακτής τις πέτρες τις γυμνές.

Ω, αγάπη μου, ας είμαστε αληθινοί
Ο ένας απέναντι στον άλλον! Γιατί ο κόσμος που φαντάζει
Ν’ απλώνεται μπροστά μας σαν γη ονειρική,
Ποικιλμένος, όμορφος και τόσο καινούριος που μοιάζει,
Δεν έχει χαρά, ούτε αγάπη, ούτε φως στ’ αλήθεια,
Δεν έχει βεβαιότητα, ούτε ειρήνη, ούτε στον πόνο βοήθεια.
Και είμαστ’ εδώ, σαν σε πεδιάδα σκοτεινή
Που τη σαρώνουν συνθήματα ασαφή για αγώνα ή για φυγή,
Κι όπου συγκρούονται μέσα στη νύχτα και στην άγνοια, τόσοι στρατοί.

Μάθιου Άρνολντ

Μετάφραση: Κώστας Ζωτόπουλος

(Το Dover Beach  είναι το διασημότερο ποίημά του.
Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1867 στη συλλογή New Poems)

πηγή:https://neoplanodion.gr/2019/05/17/%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%B2%CE%B5%CF%81/

.......



Πλάι στη θάλασσα


Πλάι στη θάλασσα

 σε συναντώ -όρθιος της μιλάς -


στις μύτες ακροπατώ

αόρατη γίνομαι


 το κεφάλι μου στην πλάτη σου

το σώμα σου ηχείο


μιλάς για τη θάλασσα.. την πέτρα..

το φευγιό


είσαι εκεί

τα μάτια σου έχουν φύγει



Ιω


https://youtu.be/sZCJooJ98wo

Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο