όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2019

Το γεύμα





Το γεύμα


Η ζωή γευματίζει τα λάθη 
τραπέζι στρωμένο για δυο 

Τα χέρια τεμαχίζουν στιγμές 
τα δόντια λέξεις 

Μάτια αχόρταγα στο άκουσμα
ώτα αδηφάγα στα ρουθούνια

Ο ορίζοντας χαϊδεύει τον χιτώνα
πόδια γυμνά στης λήθης τη λίμνη

Ορέγεσαι.. πεινάς πάλι
ένα στομάχι γιομάτο σύννεφα

Ο ήλιος στο πιάτο

κι αν μάταιο μοιάζει

πετάς.



Ιώ

  
ManMan - Feathers

   Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

   Υ.Γ.1 : Να 'χεις τρόπους.. Μη μιλάς με γεμάτο στόμα ..  Μάσα αργά ..       
             Συχνά και μικρά γεύματα..  Να απολαμβάνεις τα λάθη σου..
             Σήκω πριν χορτάσεις..

   Υ.Γ.2 : "Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης" (Εκκλησιαστής 1, 2).
              Η πιστή απόδοσή του έχει ως εξής: "Πνοή ανέμου, είπε ο εκκλησιαστής,
              πνοή ανέμου, πνοή ανέμου, τα πάντα είναι πνοή ανέμου."
              Εκκλησιαστής, μτφρ. Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Ολκός.


4 σχόλια:

  1. Ποίηση με σπλάχνα. Ψυχωμένες λέξεις, πονευτικό και πονεμένο βάθος. Σαν ξόρκι.....
    Εύγε!
    Διαβάζοντάς το (άγνωστο γιατί), βλέπω κυρτό τον Τειρεσία να επιστρέφει απ'το Τιλφώσσιον Όρος, μ' αργό, απέθαντο βήμα.
    Φχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ, με τιμούν οι λέξεις σας..
      κι οι εικόνες που κερνούν το νου.
      Καλή συνέχεια.


      Διαγραφή
  2. Λακωνικό. Αγγίζει τη ψυχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή