όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

αλάτι..




τα είδωλα αντικριστά..
μα σιωπηλά..ακίνητα..
λες κι ο  χρόνος σαν περνά..
αλάτι στάζει..
 γίνονται στήλες τα κορμιά..
στου χρόνου τον κήπο..
 περιδιαβαίνουν ανάμεσα οι θύμισες..



ξέχειλο του χρόνου τ'αλάτι..
μουσκεύει το βλέμμα..
 στάζει κι αυτό σιωπές..
και ματιές..κλεμμένες..
δεμένες σκιές θαρρείς..
καταμεσής..
ο ένας..στου άλλου το κατάρτι..
 ψιθυρίζει..προσευχές..
ανείπωτες.. άλεκτες..
συνάμα διαλεχτές..

σαν τ'αλάτι.. που μαζεύουν
κουταλάκι..κουταλάκι..
χέρια αληθινά..
σε βράχια φρουρούς..
που δακρύζουν θάλασσα..


να τιμάς
να εκτιμάς..

να "στάζεις αλάτι.."


Ιω

6 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. εεειιι τα λόγια σου με κάνουν να κοκκινίζω!!
      και από θαλασσινό..θα γίνω ορυκτό..Ιμαλαϊων...:ppppp

      γκαρντάσι μου την καλημέρα μου
      και μια μεγάλη αγκαλιά..

      Διαγραφή
  2. αλάτι για νοστιμιά και για λίγο πόνο σε πληγές .... καλημέρα φίλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα φίλε μου Νικόλα!

      έτσι..
      άλλωστε..
      και στις χαρές..κλαίμε..και στις λύπες..

      να έχεις μια όμορφη μέρα:)

      Διαγραφή
  3. Ιώ, είσαι το Άλας των blogs !! Φιλιά και καλημέρες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερίζω..τα λόγια σου τα όμορφα..
      πόσο με τιμούν..
      σαν το αλάτι..νοστιμίζουν..τη μέρα μου..

      Πετρίνα μου γλυκιά
      σε φιλώ!!! σε ευχαριστώ!!

      Διαγραφή