"με κάτι το άπιαστο.."

"Όλα γνώριμα και ήσυχα. Κάθε ήχος, κάθε φτερούγισμα, κάθε θρόισμα των φύλλων, που πέφτουν, σου φαίνεται βροντερό, σε συνταράζει από κάποιο φόβο, μα αμέσως πάλι βουλιάζει στη σιγαλιά, που έχει απλωθεί κι έχει αγκαλιάσει όλη τη γη και σου γεμίζει τα στήθια.

Σε τέτοιες στιγμές, γεννιούνται εξαιρετικά καθαρές, ανάλαφρες σκέψεις, μα λεπτές, διάφανες, 

σαν αράχνη, από ασύλληπτα λόγια. Ανάβουνε και σβήνουνε σαν τα πεφταστέρια 

στον ουρανό, φλογίζοντας την ψυχή, θλιμμένα, με κάτι το άπιαστο,

 την χαϊδεύουνε, τη νανουρίζουνε, τη διεγείρουν, 

και, ξαφνικά αυτή βράζει και λειώνει, σα μέταλλο,

 και παίρνει το σχήμα της για όλη σου τη ζωή,

 εδώ δημιουργείται το πρόσωπό της."

απόσπασμα από "Τα παιδικά χρόνια" - Μαξίμ Γκόργκι  

River Flows In You (orchestral version) - Yiruma

πόσο μοιάζει η ψυχή με το νερό..

να ξεδιψάς..

Ιω