όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020

νυγμός



νυγμός


ένα κάτι ανάμεσα

κι  αρχινά

σαν καταιγίδα


ένας νυγμός 

και προχωρά 

γίνεται σώμα 


επάνω του σκαρφαλώνουν 

βουνά διψασμένα -  λέξεις πελάγη

αγρίμια πουλιά


επάνω του κυλάει 

ο χρόνος 

η σκέψη μου 


φορά τα δικά μου χέρια 

φλογίζει  της μνήμης τα σχήματα

φωνάζει τη δική μου σιωπή 


τα μάτια του βλέπουν 

την αρχαία ιστορία 

σε χρόνο ενεστώτα 


κι εγώ 

στον ναό 

των καθαρών Θεών 

του φτιάχνω 

δρόμο 

πέτρα 

θρόνο 


Ιω


https://www.youtube.com/watch?v=TesXLLT-KIA

https://www.youtube.com/watch?v=u-O7xeH4_0w



Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο

4 σχόλια: