όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019

Κωστής Παπαγιώργης - «Γεια σου Ασημάκη»(απόσπασμα)






"Ακόμα κι αν δεν έχεις, το τραγούδι σου χαρίζει αμέσως 
την βαθύτητα ενός παρελθόντος
Τι σημασία έχει αν δεν είσαι βασάνης;
Τραγουδάς και γίνεσαι.
Εδώ βρίσκεται ένα από τα μεγάλα μυστικά των τραγουδιών,
αυτών που- λαϊκά, δημοτικά, νησιώτικα, αδιάφορο- προξένεψαν
 ανεπαίσθητα την καρδιά μας με την βαθύτητα μιας αμετάδοτης ιθαγένειας.
 Όπως στους έρωτες μόνο οι άτυχες στιγμές αντέχουν στον χρόνο,
  στο τραγούδι- τέχνη του έρωτα και του χρόνου-
εκδηλώνεται μια σπαραξικάρδια ανάγκη των συμποτών
 να θυμηθούν ή να επινοήσουν δυστυχίες
Έτσι δένονται τα αόρατα νήματα πάνω από τα κεφάλια 
των μεθυσμένων
 και διανεύουν σκιές χαμένων γύρω τους."



Κωστής Παπαγιώργης,  απόσπασμα από το «Γεια σου Ασημάκη» 
εκδόσεις  Καστανιώτη, Δεκέμβριος 1994



ο Κωστής Παπαγιώργης έγραψε αυτό το βιβλίο στη μνήμη του Χρήστου Βακαλόπουλου


φχαριστώ τον βασάνη..
τον δημιουργό
τον ποιητή,  τον αοιδό..
κάθε ψυχή που κάνει τη ζωή τούτη ανεκτή
κι ας μην ανέχεται τον ίδιο της τον ίσκιο 

τα σέβη μου

Ιω




Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου