όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

εφηβεία..όπως.."μικροί θάνατοι"..


εφηβεία..

αυτή η παράξενη περίοδος της ζωής όπου κάποιος
κρατά μπροστά στα μάτια μας έναν τεράστιο μεγεθυντικό φακό..
και όλα μοιάζουν μεγάλα...
μεγάλες αλλαγές...μεγάλες ανησυχίες..μεγάλα προβλήματα..
μεγάλες τρέλες..μεγάλα ψέματα..μεγάλα όνειρα...
μεγάλες φιλίες.. μεγάλοι καβγάδες.. μεγάλες επαναστάσεις..
μεγαλεπήβολα  σχέδια.. μεγάλα κατορθώματα.. μεγάλοι φόβοι..
μεγάλα..."ξεσκεπάσματα"..μεγάλα ξεσπάσματα..
μεγάλα.."προσόντα"..
μεγάλοι έρωτες..
λες και ήδη είχαμε ζήσει..100 χρόνια..
συνειρμικά αναπολώ τη δική μου..
ντυμένη στα μαύρα.. στο γιλέκο..οι κονκάρδες..
να λιώνω τα Dr Martens στους δρόμους της Νεάπολης..
να συχνάζω στο "Κανάλι"..


και να θέλω να αλλάξω τον κόσμο..
το πρωί να με βρίσκει ξάγρυπνη..
ακούγοντας για νιοστή φορά..


The Cure - Lovesong


 έπειτα...τα χρόνια περνούν..
εσύ μεγαλώνεις..
"ωριμάζεις".. ξεχνάς..βυθίζεσαι..
και εκεί..που είσαι έτοιμη να σε πάρει ο "'ύπνος"
έρχονται..κάτι "απίστευτα"πλάσματα
και περνάς..απ'την άλλη πλευρά του τοίχου..
στο ρόλο του γονιού...
τότε.. "λούζεσαι"..όλα τα "δεν".. και τα "εγώ ποτέ στα δικά μου παιδιά"
που έλεγες με στόμφο..
ξεστομίζεις..λόγους..λες και "κατάπιες " τους γονείς σου..
Πω πω.. το Σύμπαν τελικά έχει απίστευτο χιούμορ..
σου κλείνει επιδεικτικά το μάτι..
και σου'ρχεται ένα κρύο πιάτο...
κάποιοι το αποκαλούν εκδίκηση..
εγώ το αποκαλώ..πολύτιμη γνώση..
και όλα επαναλαμβάνονται... όμοια και απαράλλαχτα..
 ξαναζείς την εφηβεία..
τώρα όμως...ανάποδα...
στον ρόλο του "κακού"..

κάπου διάβασα πως η εφηβεία.. είναι μικροί θάνατοι..
θάβεις μέσα σου..το παιδί..τον παλιό σου εαυτό..
την "ιδανική" εικόνα των γονιών σου...
του κόσμου.. όπως τον έπλασες παιδί..
ίσως γιαυτό 
οι έφηβοι αρέσκονται...στο μαύρο...
ίσως πενθούν... υποσυνείδητα..

έχουν μπροστά τους έναν τοίχο..
πρέπει να βρουν τον τρόπο..
να περάσουν στην άλλη πλευρά..
χωρίς να "σπάσουν" τα μούτρα τους..
χωρίς να ραγίσουν τα όνειρά τους..
θυμάσαι τον μαγικό τοίχο.. στην πλατφόρμα 9 και 3/4
του σταθμού Κίνγκ Κρος στον Χάρι Πότερ;
λίγη μαγεία.. λίγη πίστη... λίγη τύχη..
και περνάς .. στο δικό σου "Χόγκουαρτς"..

αγαπώ και θαυμάζω τους εφήβους..
λατρεύω.. να συγχρωτίζομαι μαζί τους..
να "κολλάω" και γω λίγη "εφηβόσκονη"..λίγη τρέλα..
να ξεσκουριάζω το μυαλό μου..
υπάρχουν όμως και στιγμές..
που τον δικό μου έφηβο...δεν τον πιάνω πουθενά..
και εκεί...
το σκέφτομαι πολύ σοβαρά..να μετοικήσω δίπλα στην Ικαρία..
και να μάθω να παίζω..pro..
:pp


να "μεγαλώνεις"..
να "βελτιώνεσαι"..
μα..να μη χάνεις το παιδί από μέσα σου..


Ιω






2 σχόλια:

  1. Marteen's μαύρα κολάν, μαύρη κι άραχνη σκιά, μαλλιά μέσα στα μούτρα, ατέλειωτες βόλτες, ατέλειωτοι καημοί. Πολύ βασανιστική και παρατεταμένη η εφηβεία μου. Ατελείωτες αναζητήσεις, ατελείωτοι ανεκπλήρωτοι έρωτες, πώρωση με μουσικές. Cure από τα light ακούσματα, χεβμεταλιές και τσίτα τα γκάζια. Η δική μου εφηβία κράτησε μέχρι τα 25 μου. Στα 25 μου έφυγε η στεναχώρια και το μυαλό μου ησύχασε. Καταστάλαξα, αρραβωνιάστηκα, νοικοκυρεύτηκα. Τώρα δεν είμαι πια έφηβη είμαι παιδί. Χαίρομαι τις παρέες, τους φίλους μου, τις βόλτες μου, τη μουσική μου. Δεν έχω μεγάλες μεταπτώσεις, δεν δραματοποιώ τις καταστάσεις, δεν έχω μεγάλες προσδοκίες. Απλώς αφήνω τα πράγματα να τσουλούν και κρατάω την νεανική τρέλα. Νομίζω πως θα είμαι πολύ δεκτική με την τρέλα των παιδιών μου γιατί έχω κι εγώ ανάγκη να ζήσω κάποια πράγματα από την αρχή, σαν μια δεύτερη ευκαιρία! Λέω να μην μεγαλώσουμε άλλο μωρέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :)) και εγώ αυτό λέω:))

    υπέροχη η αναδρομή σου στο παρελθόν..
    πολύτιμος χρονοταξιδεμός!

    σ'ευχαριστώ που τον μοιράστηκες μαζί μου:))
    καλή σου μέρα
    τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή