Το χαμένο νησί - Μ.Καραγάτσης

Το χαμένο νησί

(απόσπασμα)

"Πικρό κορίτσι, γενημένο απ' τα πικρά μου σπλάχνα ... Μήλο του κυπαρισιού,
λουλούδι της αλόης... Γαλάζιο αστέρι σβυσμένο απ' την οργή σου...
Έτσι τόχε γραμμένο η μοίρα... Έτσι βουλήθη το ριζικό την ώρα που σε σπέρναν και σε πιάναν… Γενήθηκες τη στιγμή που δυο κομήτες έσμιγαν και χώριζαν στα χάη.
Ο ένας ήταν πορφυρός, ο άλλος άσπρος. Ο κόκινος εσφράγισε τη σάρκα σου.
 Ο άσπρος την ψυχή σου.
Ήταν πολύ θερμό το αίμα που φούσκωνε την παγωμένη σου καρδιά...
Αίμα της μάνας σου της σκύλας. Καρδιά ποιανού;
Παλεύανε οι σπόροι μέσ' τα σπλάχνα μου, κ' εγώ μεθούσ' από τη γλύκα…
Ποιος ξέρει; Ποιος θυμάται;
Εδίψασες το θάνατο παίζοντας με τη ζωή...
 Όχι! Έπαιζες με το θάνατο και διψούσες τη ζωή...
 Ήταν κακό το παιχνίδι σου και πίβουλη η ώρα...
Κ' ήσουν μια πρόκληση στο Χάρο και στον Έρωτα...
Κ' ήσουν πικρή σα ρίζα μανδραγόρα…
Δεν ήσουν για τον κόσμο αυτό, εσύ… 
Δεν ήσουν για να ζεις, έτσι που σ' έκανε η ζωή… 
Ανάστροφη κι απόμακρη στην προσταγή της ψυχής... 
Άβουλη κι υποταχτικιά στο μήνυμα της γλύκας...
 Ήσουν για να πεθάνεις... Και πέθανες ..."

Μ.Καραγάτσης, Το χαμένο νησί, εκδ. Εστία





https://www.youtube.com/watch?v=8AvPQcTJIFU

ή έτσι

https://www.youtube.com/watch?v=hc3wWgnDGVk




 Εκεί κολυμπά η ψυχή
σε προστάγματα φανερά
 σε νησιά χαμένα

Ιω

Σημ.: Φωτ. από το διαδίκτυο