Το παιχνίδι

ξαπλωμένοι στην ακρογιαλιά

σαν στην αγκαλιά της μάνας …

κουρνιασμένοι..

καλοδεχόμασταν κάθε ακτίνα του ήλιου

 στα πρόσωπά μας..

παίζοντας αγαπημένα παιχνίδια..

-          αν ήσουν χρώμα…?

-          αν ήμουν χρώμα.. θα ήμουν το γαλάζιο

-          αν ήσουν ήχος…?

-          θα ήμουν  ο ήχος της θάλασσας

-          αν ήσουν αφή..?

-          χάδι σε γάτα που γουργουρίζει..

-          αν ήσουν μυρωδιά..?

-          σίγουρα μυρωδιά μωρού..

-          αν ήσουν τραγούδι..?

-          ο Αύγουστος του Παπάζογλου..

-          αν ήσουν φυτό..?

μια εικόνα μου ήρθε στο μυαλό..

μόνο αυτό θα ήθελα να είμαι..

μόνο αυτό θα μπορούσα να είμαι..

-          ηλιοτρόπιο

να ψηλώνω περήφανο ν’ανασαίνω ήλιο

να γέρνω μόνο προς το Φως ..

και παρέα με άλλους ήλιους

όχι μόνο να στολίζουμε την πλάση

αλλά να είμαστε γεμάτα σπόρους

που θα τους προσφέρουμε απλόχερα..

νύχτες με φεγγάρι στα θερινά σινεμά

στιγμές  με κουβέντα στα παγκάκια..

όλοι οι άνθρωποι.. μοιάζουν με κάποιο φυτό

αν το σκεφτείς..

άλλοι με γλυστρίδα.. άλλοι  με λεβάντα..

άλλοι με τσουκνίδα..  άλλοι με βλήτο..

άλλοι με κισσό.. αναρριχούνται.. τυλίγουν..

ρουφούν χώρο …τροφή ..ενέργεια .. σε πνίγουν ..

 τον απεχθάνομαι τον κισσό..

μόνο με ήλιους θέλω να γεμίσω… τη ζωή μου..

άντε και χαμομήλια…  και βαλσαμόχορτο..

-όχι μαμά ελιά θα ήσουν (πετάγεται ο μεγάλος)

-γιατί ελιά; (χαρά..-λες να με θεωρεί σοφή;)

-γιατί είσαι αιωνόβια μαμά.. (πάρε να'χεις..)

-εξυπνοπούλι μου.. και εσύ σίγουρα θα ήσουν ζιζάνιο..

εσύ άραγε τι φυτό θα ήσουν..;

να ονειρεύεσαι.. να παίζεις.. 

ν'αφήνεις το βλέμμα να κλέβει λίγο ουρανό..

να εύχεσαι..

Ιω